Het Nieuwe FIGI

1 februari 2018
tekst en foto's: Peter

Onze vaste recensent Peter gaat door de hele gemeente (inclusief Austerlitz en Den Dolder) op pad en beschrijft lunchadressen. De recensie richt zich op het aangeklede broodje dan wel een kleine warme lunchhap. Na Het Plein in Austerlitz, De Azijnmakerij, de Posterij en Calidad (helaas alweer gesloten) is Peter nu bij Het Nieuwe FIGI, samen met columnist Arend Postma.

De ambiance/omgeving
Voorheen was er een strikte scheiding. De restaurant en ontbijtzaal, de coffeecorner en het eetcafé, alle drie in een eigen stijl. Het had wel wat. Persoonlijk vond ik het eetcafé-gedeelte wel warmte uitstralen door het vaal gele licht en het lichte bruin. Maar de tafels vond ik wat te fors en afstand scheppen met je tafel- dan wel borrel- of eetgenoten. En nu? Een grote ruimte zien we met wisselend meubilair. Je kunt kiezen. Lekker loungen in een zachte bank, hoog op een barkruk of rechtop lunchen aan de vanuit het Weeshuiscafé meeverhuisde tafels. Het straalt een zekere tijdloosheid uit zonder nu al te oubollig te zijn. De ruimte leent zich er ook voor om in de loop der jaren zonder veel investeringen actueel te blijven. Bijvoorbeeld door nieuwe (kleur) elementen toe te voegen. Leuk zijn de bioscoopdecoraties aan de bioscoop/theater zijde. Het is leuk praten met Arend. Hij praat beeldend, zoals hij ook schrijft. Hij houdt van Zeist, zoals in zijn columns is te lezen, al komt hij van oorsprong uit Friesland.

Bediening en ontvangst
We zijn maandag erg vroeg en het is bijna leeg. Na het einde van onze lunch rond twee uur zijn er meerdere tafels bezet. Omdat het zo groot is en twee ingangen heeft lopen Arend en ik elkaar eerst mis. Voor de bediening lastig om ons te duiden. Er komt een Engels sprekende jongeman op ons af. Het is zijn eerste dag en hij zit midden in de instructie. Hij is ingehuurd via een horeca uitzendbureau. We zullen er aan moeten wennen, Engelstalige bediening. Later neemt een jongedame het over. Buiten is het een en al treurigheid. Nat, koud, winderig en donker. Binnen is de sfeer Ok. Het is maandag 15 januari en een echte “Blue Monday”. De winter is net achter ons, de dagen worden nog niet langer, het duurt nog lang tot maart. En dan is het nog maandag ook. Je wordt er treurig van.

Hoe smaakte het?
We nemen wat te drinken, ik tonic en Arend jus bronwater. Het diepblauwe karakter van deze Blue Monday zorgt ervoor dat de creativiteit in onze keuze ontbreekt. Arend neemt twee kroketten met brood en ik neem een kleine Caesar salade (lunch). De kroketten zijn prima, is ook weinig aan te verpesten. Ik schrik in eerste instantie van de salade. Is dit wel genoeg? Gelukkig blijkt het bord vrij diep te zijn. Veel smaken en ingrediënten. Onder andere ei, ansjovis, rode ui en kip. Niets mis mee. De koffie en cappuccino, ook goed.

Tips en tops
De top is de veelzijdigheid en de warmte van de grote zaal die met de bocht meegaat. Je kunt overal neerploffen en het eerst ietwat deftig/statige van FIGI lijkt weg. Het is nog net geen huiskamersfeer. De ontvangst en bediening zijn ok, zonder echt op te vallen. Normaal zie ik altijd wel een van de broers Ruijs lopen of zitten dan wel van de kinderen van Theo, zoals Victoria, die nu de leiding heeft. Altijd mooi om te zien, een familiebedrijf. Voor mij een top. De Tips? Het is nog wat koud, een grote zaal is ook wat moeilijker te verwarmen. We snappen dat, zeker op deze koude en winderige dag. Bij de salade zitten wat croutons. Ik zou dat vervangen door twee halve sneetjes geroosterd bruin of wit brood of een ander broodproduct.

We verlangen, naar een terras. Dat van Figi, of welk ander dan ook.

Meer weten: www.figi.nl/restaurants