Diepgevroren oliebol

23 april 2023
tekst: Ewout Schröder; illustratie gegenereerd door Dall-E (AI)

In de Nieuwsbode stond een verhaal over het 'Burgerberaad jaarwisseling'. Tijdens het lezen kreeg ik een onbedaarlijke trek en pakte een diepgevroren oliebol uit de vriezer.

Met dank aan mijn magnetron én een opvoeding met wijsheden als "Oliebollen moet je invriezen" zat ik even later in de zon met een heerlijk bolletje vol krenten.

Ik las dat honderd Zeistenaren met elkaar in beraad gaan over onderwerpen als veiligheid, vuurwerkoverlast en vervuiling. Ik miste het punt wat ik al langer aan het debat wilde toevoegen: het moment van vieren. Veel eerder dan eind december heb ik half februari al het gevoel: dit was me het jaartje wel, streep eronder. Wat zou ik dan graag een kaasplankje neerzetten, de champagne ontkurken en onder het genot van een oliebol het jaar beschouwen.

Ik heb geen moeite met feestjes, wel met de druk dat het op een afgesproken moment gezellig moet zijn. Met mijn verjaardag heb ik een ingewikkelde relatie. Ik ben in januari geboren maar voelde me afgelopen december hartstikke jarig. Het had nachtenlang gevroren en ik had toegangskaartjes voor een bevroren Henschotermeer. Met blosjes op de wangen en een feestelijke kriebel in de onderbuik danste ik over het ijs tot ik achteromkeek en zag dat mijn jongste met zijn lip zat vastgevroren aan de slee. Ik was blij dat ik mijn vrienden niet had uitgenodigd.

Op mijn verjaardag zelf had ik koorts en het weekend erop vierde mijn dochter haar Sweet-16-feest (ze werd 7). Ik mik nu op medio oktober, of misschien september. De beste feestjes zijn ongepland.

De traditie om in de eerste dagen na de geboorte van je kind, je familie, collega's én halve straat in je woonkamer te ontvangen verdient ook een beraad. Ik stel voor om kraamvisite op te schuiven tot 9 maanden ná de geboorte. De baby is opgedroogd, de ouders hebben bijgeslapen en de geur van poepluiers beperkt zich tot de eerste etage.

Persoonlijk vier ik Koningsdag het liefst vlak na de zomervakantie: de zon is nog warm en op het Emmaplein valt mijn kleedje extra op. Jo viert het juist in de herfst, in Amsterdam: "de bootjes zijn dan goedkoper."

Het argument dat tradities niet moeten veranderen gaat niet op. De jaarwisseling wordt al 4000 jaar gevierd en er zijn al wel vaker tradities gesneuveld. Babyloniërs geloofden dat alle goden het op hun koning hadden gemunt, dus vervingen ze hem op oudjaarsdag door een slaaf. Traditioneel werd de slaaf daarna geofferd.
Recenter reden volwassen mannen stiekem naar Baarle-Nassau om met een grote kartonnen doos vol illegaal vuurwerk terug te keren. Die doos staken ze dan om exact twaalf uur aan. Als raketgeleerden na een succesvolle lancering namen ze het applaus van de buren in ontvangst. Tradities waar we ons niets meer bij kunnen voorstellen.

Het 'verspreid vieren' lijkt me daarom een kleine stap. Het vermindert de druk op hulpdiensten en het organiseren is eenvoudig: open een datumprikker en laat iedere inwoner een eigen moment bepalen. Vier je het als gezin, dan krijg je een flesje champagne van de gemeente Zeist. Vier je het als straat, dan mag je kiezen tussen een springkussen of een optreden door de Zeister Toppers. Wie er ondanks alle voordelen gestrest raakt omdat er in juli geen oliebollen zijn: ik heb nog twee lades vol.