Daadkracht bij acuut gevaar

28 januari 2024
tekst: Ruud Vermaase en Arend Postma; foto: Ruud Vermaase
 

Sinds Ruud Vermaase naar Doorn is verhuisd mailt hij met Arend Postma over de voors en tegens van Doorn versus Zeist. In deel 16: daadkracht.
 

Doorn, 18 januari 2024

Ha Arend,

Hoe zit het met de daadkracht van het ambtelijk apparaat in Zeist? Voor je op onderzoek gaat, bied ik je eerst een uitgangspunt aan waarmee ik ooit tijdens een crisisoverlegje veel punten scoorde. “Als er brand is, ga je blussen. Niet eerst een kazerne bouwen.” Het hoofd crisisteam keek mij schuin aan en zei: “Die constatering ga ik vaker gebruiken”. Ik lichtte wel toe dat ik deze fantastische dooddoener las in het boek van Marco Kroon, onze oorlogsheld die meerdere keren helaas ook negatief in het nieuws kwam. Van deze kreet bedien ik mij wel vaker. En ook laatst tijdens onze dagelijkse wandeling door het park. Nou ja dagelijks, tegenwoordig is het regelmatig.

De ‘achterpoort’ van het park rond Huis Doorn is sinds de novemberstormen gesloten. Eigenlijk is het de voordeur, omdat deze ingang aan de dorpszijde is. De grote hoofdingang ligt aan de Langbroekse kant en is vanuit ons huis wel 6 minuten lopen, bij een open achterpoort ben ik in slechts 30 seconden in het park. Je begrijpt dat een belangrijk USP van ons huis hiermee weggevallen is. Maar ik kan er begrip voor hebben omdat blijkt dat veel, heel veel, bomen er slecht aan toe zijn in het park en onderhoud vergen.

Maar nu komt het! Drie (3) bomen vormen een acuut gevaar. In het park staan hekken op verschillende plekken, nu al drie maanden, dwars over wandelpaden. Er blijft een leuk wandelingetje over, maar veel variatie is niet meer mogelijk en de Orangerie in het park is vanuit het dorp (en de parkeergarage) een stuk lastiger aan te lopen. Daar moeten zij toch ook van balen, zou je zeggen.

Nu is er na pakweg drie maanden eindelijk iets gebeurd. Er is een groot bord geplaatst bij de hoofdingang als je onder de grote poort doorloopt. Een uitgebreide uitleg met als laatste bulletpoint de situatieschets van het acute gevaar rondom 3 (drie) bomen in het park. “Er is snelle actie nodig…”

Waarom zijn die bomen niet meteen neergehaald? Of je hoopt op een laatste geruststellende zin als “Inmiddels zijn de bomen onder handen genomen”.

Maar nee. Hier in Doorn maken we bij acuut gevaar na drie maanden een simpel informatiebord waarvoor ongetwijfeld een befaamde tekstschrijver is ingeschakeld, een designer uit zijn dak is gegaan en een nationale aanbesteding voor een bordenfabrikant aan vooraf is gegaan. Er komt voorlopig nog geen zaag aan te pas…
 

Zeist, 20 januari 2024

Hoi Ruud,

Wat acuut gevaar betreft straalt dat informatiebord dus echte daadkracht uit, en dat is tegenwoordig al heel wat. Als ik de aantallen (737), die op het bord genoemd worden wat grondiger bestudeer, dan heb ik het vermoeden van een verborgen agenda. Namelijk, bij heel veel natuurbeheerorganisaties is het tegenwoordig beleid de natuur zijn gang te laten gaan. Dus terminale bomen worden, als ze het echt voor gezien houden, alle ruimte gegeven zich ter aarde te laten storten en hun laatste adem uit te stoten.

Daardoor zijn de meeste wandelaars in het park rond Huis Doorn zich waarschijnlijk helemaal niet bewust van de gevaren die hen boven het hoofd hangt. Dat is wel begrijpelijk, want het is voor de gemiddelde wandelaar ook best lastig te herkennen. Dat betekent, dat in de nabije toekomst survival in de plaats komt voor een aangeharkt plantsoen. Bushcrafters in de plaats van hondenpoepzakjes.

Wat de daadkracht van de gemeente Zeist betreft, kan ik eigenlijk niet zo veel voorbeelden bedenken. Op een of andere manier leef ik in een schemergebied waardoor ik er weinig van merk of last van heb. Wel weet ik, dat als er sprake is van daadkracht bij de gemeente Zeist, die vooral zichtbaar wordt op rotondes en bij lastige verkeerssituaties. En daar bespeur ik dan ook regelmatig een zich herhalend patroon. Een gevaarlijke verkeersituatie wordt aangepakt door er een verkeerspsycholoog en een gedragsdeskundige op los te laten. De door hen aangedragen oplossing wordt daarna binnen enkele weken door een wegenbouwbedrijf gerealiseerd. Daarna blijkt dat de aanpassing niet het gewenste resultaat oplevert en wordt er een nieuwe oplossing bedacht. Ook die levert dan meestal wat niet verwacht werd om daarna toch maar een ijzersterke wet van stal te halen: driemaal is scheepsrecht!
 

Doorn, 26 januari 2024

Ha Arend,

Hmmm, jouw reactie heeft me wel even doen nadenken. Niet meteen met een kettingzaag aan de gang gaan als er een acuut gevaar dreigt van omvallende bomen. Maar het ‘plaats delict’ veiligstellen en met de handen over elkaar wachten tot die gevaarlijke boom ter aarde stort. Dat heeft wel wat moois. Misschien met een camera erop gericht zodat we met een timelaps het hele proces op de voet kunnen volgen. Dat een lullig stormpje uiteindelijk het vonnis velt. In de herfst van pakweg 2030 als de op sterven na zijnde boom nog net genoeg vol van blad is waardoor dat ene zuchtje hem fataal wordt.

En dat is dan toch mijn ergernis. Ik wil niet tot 2030 wachten tot ‘mijn toegangspoort’ weer opengaat naar het park. We hebben het over een park, niet over een uitgestrekt oerbos. Dus kom op! Haal die drie bomen nú neer en stel het park weer open.

Ik hoop dat ik hiermee niet alle bomenfluisteraars tegen mij in het harnas jaag. Ik wil gewoon weer mijn dagelijkse wandeling maken. En met mij zullen dat veel Doornaren zijn. En, laat ik wel wezen, best wel veel toeristen die de weg naar Huis Doorn vinden en zich verheugen op een prachtige wandeling.

Jouw angst als Zeistenaar voor snelle beslissingen had ik al verwacht. Die geld verspillende daadkracht van jouw Zeist bij het eindeloos weer opnieuw inrichten van hetzelfde kruispunt. Daar is Zeist kampioen in. Maar ik wil wel eindigen met een huzarenstuk rondom het station. Nog elke keer als ik onder het spoor door rij van of naar Zeist geniet ik van dat prachtige station. Naar mijn herinnering uiteindelijk soepel gerealiseerd zonder achteraf gesteggel. Een parel van Zeist!