Buiten binnen halen

4 februari 2024
tekst: Erwin Hagen; foto’s: Peter van Haastrecht

Op verzoek van onze hoofdredacteur ben ik, samen met onze fotograaf Peter, zaterdag 20 januari aanwezig bij de nieuwjaarsreceptie van Zorgvilla Hoefstaete in Bosch en Duin, tegelijkertijd de vernissage van de expositie Museum Beelden aan Zee uit Scheveningen.

Om eerlijk te zijn: ik - als talig jurist - moest de precieze betekenis van het woord “vernissage” opzoeken. Het antwoord mag u zelf ook opzoeken.

Zorgvilla Hoefstaete is een luxe particuliere zorgvilla, gelegen in Bosch en Duin. Villa Hoefstaete bestaat uit 23 huurappartementen. Er zijn zo’n 70 medewerkers actief op deze locatie, vertelt locatiemanager Jurjen Koopmans. Wonen in Villa Hoefstaete geeft bewoners de geborgenheid en sociale cohesie van een gemeenschappelijk dak. “Behouden wat waardevol is en uitkijken naar dat wat komt”. Die laatste zin uit het persbericht spreekt mij enorm aan.

De Hoefstaete maakt deel uit van de zorggroep De Laren, die is opgericht in 2007. Ouderen met een zorgvraag kunnen in een van de zeven nieuwbouwvilla’s in Nederland het leven dat zij gewend zijn voortzetten. Alles is erop gericht om wonen en leven zo comfortabel en zelfstandig mogelijk te maken in een eigen huurappartement met de geborgenheid en voordelen van een gezamenlijk dak. Zorg en dienstverlening worden op maat aangeboden en zijn 24 uur per dag beschikbaar. Zo worden ook mantelzorgers, familieleden en vrienden van de bewoners geheel ontzorgd. Deze manier van wonen en leven biedt nieuwe mogelijkheden en creëert tijd en ruimte om te genieten van gezelschap, interesses en bezigheden.

In de duinen van Scheveningen, Den Haag, ligt Museum Beelden aan Zee. Het museum is in 1994 gesticht door het verzamelaarsechtpaar Theo en Lida Scholten en richt zich op de moderne en hedendaagse internationale beeldhouwkunst. Beelden aan Zee is een particulier museum, gedragen door een grote groep enthousiaste vrijwilligers en wordt ondersteund door een vereniging van vrienden. Een van die vrijwilligers is Frank Fakkeldij. Zijn dochter, Lot, is conservator van het museum.

Wethouder Laura Hoogstraten opent de bijeenkomt en onthult een kunstwerk.

Tijdens de bijeenkomst spreek ik met bewoners, directie, medewerkers, familie van de bewoners, buurtgenoten. En…. om weer eerlijk te zijn: ik ben onder de indruk. Als voormalig welzijnsdirecteur ben ik jaloers. Buurtbewoners worden betrokken bij deze zorginstelling, met zomerse jeu-de-boules activiteiten, bij deze nieuwjaarsreceptie, en nog veel meer.

Als ik Lot Fakkeldij - conservator van het museum - vraag waarom een museum zich verbindt aan een zorginstelling, is het antwoord duidelijk. Kunst maakt mentaal gezond. Kunst verbindt. Aan de cliënt, de familie, de omgeving. Zij heeft kunstgeschiedenis gestudeerd. Ik suggereer dat het wellicht een mooie afstudeeropdracht zou kunnen zijn voor studenten om de combinatie kunst en zorg te bekijken. Daar zijn ze al mee bezig, zegt ze glimlachend.

In mijn kritische zoektocht spreek ik de wethouder aan, als vertegenwoordiger van ‘links’. Hoe kijkt zij aan tegen deze particuliere, en kostbare instelling in deze rijke omgeving? Is dit alleen mogelijk voor rijke mensen? “Kunst doet iets met je!”, is haar antwoord, “en de buurt wordt betrokken. Dat is wat wij willen. Dat kunnen wij ook realiseren in andere wijken van Zeist: Vollenhove, Zeist-West, en nog veel meer”.

Zij heeft gelijk. Betrekken van de omgeving, de buurt. Contact maken. Kwaliteit voorop. Ik spreek tevreden cliënten, familie, medewerkers, samenwerkingspartners. Hoeveel ik ook zeur-en-peur; ik vind geen haakje chagrijn.

Buiten naar binnen halen. Samenwerken met de familie; de omgeving, met partners. Wat zou het toch mooi zijn als wij in Zeist landelijk - en wellicht Europees - voorloper zijn in deze ontwikkeling. We kunnen het.