12 maart 2020
tekst en foto: Ernst van Splunter
Ouderen en kwetsbare mensen moeten van het kabinet contacten beperken. Het is maart 2020 en het Corona-virus houdt heel Nederland in zijn greep. Mijn verhalen draaien om het ‘Meedoen in Zeist’. Veel ouderen en eenzame mensen krijgen het in dat perspectief de komende weken moeilijk.
Maar zijn we voor 1 gat te vangen? Ik dacht het niet. Ten eerste: beperken is niet volledig schrappen. Mijn ouders zijn 86 en 87. Ik zoek ze wel wat minder op, maar ga er nog wel naar toe: zoals zaterdag bijvoorbeeld. Maar de gebruikelijke hartelijkheden (zoenen, handen schudden) zouten we even op. En ik ga zeker niet met ze in openbare ruimtes zitten waar veel mensen samenkomen.
En in de tweede plaats: pak de komende dagen eens wat vaker de telefoon. Mijn moeder doet dat nu iedere dag: mijn vader verblijft in een huis op een gesloten afdeling. Ze kan even niet naar hem toe: ontstoken luchtwegen en sowieso dus even vanwege Corona. Maar de telefoon doet het gewoon en ze mag mijn vader altijd bellen. En dat vindt hij heerlijk. Door zijn vasculaire dementie heen zegt hij: ‘Kind blijf toch thuis tot je weer beter bent’.
Dus bij deze aan allen die tot 1 april niet bij dierbare ouderen of eenzamen kunnen komen vrij naar Andre van Duin: BELLERS KLAAR, BELLEN MAAR!
 |
Volgende bijdrage: Voor jonge mantelzorgers: boswandeling met ezels |