Eigenlijk heb ik nooit iets met FZO (sportveld Blikkenburg) gehad. Dit jaar kom ik er wat vaker. Volgend jaar voor FZO dus 3e klasse, net als DOSC en Jonathan, mooie derby’s! Nu al zin in!
tekst en foto's: René Scheffer
Na 36 jaar exposities te hebben georganiseerd in Slot Zeist komt voor mij het moment om met pensioen te gaan. De gemeente Zeist biedt een afscheidsexpositie aan die een overzicht geeft van deze periode.
tekst: Dick Bouma
De auto was jarenlang de heerser van het verkeer. We zullen meer ruimte moeten geven aan voetgangers, kleine elektrische auto’s en in het bijzonder de fiets.
tekst: Steven Spaargaren, foto: Kees Linnenbank
Mijn naam is Darine el Houfi. Geboren en getogen in Zeist. Ik ben opgegroeid in de wijk Vollenhove. Een aantal klasgenoten konden genieten van huiswerkbegeleiding of bijlessen, ik niet. Het was veel te duur.
tekst en foto’s: Darine el Houfi
De kloof is te groot tussen de levens van de mensen in het detentiecentrum en ons eigen leven. Door hier iedere maand te zijn, wordt ons democratische geweten aangesproken.
tekst: Koos Janssen, foto’s: Hans Snel
Lopend door ‘mijn’ oude wijk bleek er veel oud-bouw vervangen te zijn door frisse en duurzame nieuwbouw. De buurt gaat door andere bewoners weer veranderen. Er ontstaan – hoop ik – nieuwe vitale buurten.
tekst en foto: Erwin Hagen
Terwijl de ‘echte’ gemeenteraad vergadert over belangrijke beleidsplannen en dergelijke, houdt de jeugd van Zeist een oogje in het zeil.
tekst: Jens Bosman, foto’s: Jongerenraad / Mel Boas
Al eerder las ik artikelen over moeders die zich eenzaam voelden. Zelf heb ik het ook ervaren. Zo ontstond mijn idee voor O’mama’s.
tekst en foto’s: Lorraine van Kolfschoten
Terwijl ik dit schrijf geniet ik van het zonnetje in onze voortuin. Ons straatje is de afgelopen jaren behoorlijk verjongd en al dat jonge grut kwettert er lustig op los.
tekst en foto: Anke de Jong
“Zou jij dan een lintje weigeren, Ruud?” Die vraag had ik al een tijdje verwacht na mijn nu al een half uur durend dronkemansrelaas over wie nu wel en wie nu niet een lintje verdient.
tekst: Ruud Vermaase, foto: Pixabay
Op zondagmorgen loop ik over de Margrietlaan en zie een verlatenheid waar in de verste verte geen auto te bekennen is en waan mij in een niet meer mogelijke wereld: een wereld zonder auto’s.
tekst en foto: Arend Postma
Iedereen kent de “Schwalbe”. In Zeist kennen we nu ook de “Schwencke”; het bewust een wending geven aan een discussie richting een favoriet onderwerp.
tekst: Fons Pennings; beeld: Michiel van Ginkel
Het is weer lente. We gaan weer naar buiten! We dromen weer van het mooie weer en frequenteren de terrasjes van de stad. Ook in Zeist.
tekst: John Hermes, foto: Pixabay
Je hebt in Zeist een groot aantal witte scholen en een gering aantal zwarte scholen. Op scholen komen kinderen in aanraking met andere culturen. Hoe komen die leerlingen met elkaar in contact?
tekst: Steven Spaargaren, foto: Pixabay
Op 6 maart hield oud-hoogleraar Maurits van Witsen deze inleiding tijdens het grote Zeister Verkeersdebat:
Tekst: Maurits van Witsen; foto: Mel Boas
De dag voor we zouden lunchen belde hij om te zeggen dat ‘aModoMio’ niet doorging, want het was dicht. Dit raakte mij diep, want het restaurant paste precies in mijn beeld van hoe de restaurantcultuur in Zeist zou moeten zijn.
Tekst en foto: Arend Postma
Onlangs kregen we bericht dat er zes bomen in het begin van onze straat gekapt zouden worden. Die mededeling bezorgde mij direct buikpijn en mijn eerste reactie was ‘waarom deze kaalslag?’
tekst: Anke de Jong, foto: Ronald Camstra
Het spant erom of we genoeg mannen hebben om de training vanavond door te laten gaan. “Bij minder dan 6, cancelen we de training”, dreig ik streng in de groepsapp.
Tekst en foto: Ruud Vermaase
De meeste bomen in Zeist-Noord werden na de grootschalige nieuwbouw aangeplant in de jaren dertig van de 20e eeuw. Die bomen zijn nu soms al behoorlijk oud.
tekst en foto's: Egbert Visscher
Onlangs bezocht ik zowel de Voedselbank als de Weggeefwinkel in Zeist. Twee parels voor onze gemeente! Hier wordt naastenliefde in de praktijk gebracht.
tekst: Ronald Camstra
