1 januari 2019
tekst: Noortje van Breukelen (*), foto: Pixabay
Met kerst ben ik altijd vrij, dat is het voordeel van in het onderwijs werken. Heerlijke dagen met een boek, kat Monroe op schoot en de Top 2000 aan. Goede voornemens maken, en een beetje nadenken over de wereld.
Mijn goede voornemen voor 2019 zou zijn: minder zeuren. Niet voor mezelf, want ik zeur natuurlijk nooit ;-). Maar velen zouden hier baat bij kunnen hebben. Zo lees ik her en der mensen die boos zijn op NPO Radio 2 omdat er teveel oude witte mannen in de Top 2000 staan. Muziek van mijn vader, zeg maar. Maar mensen, daar kan de NPO toch niks aan doen? Stem dan zelf, bijvoorbeeld op een zwarte vrouw, in plaats van te klagen. Op Rihanna bijvoorbeeld, of Grace Jones, of Sade. Tina Turner desnoods. Keus zat.
Maar dat gevoel heb ik met meer onderwerpen. In Zeist woedt naast de zwartepietendiscussie nu ook een vuurwerkdiscussie. Hoewel die twee onderwerpen feitelijk bijna niets met elkaar te maken hebben, behalve de maand december, zie je toch opvallende gelijkenissen in hoe de discussie verloopt. Of eigenlijk is het ook helemaal geen discussie, want voor- en tegenstander luisteren absoluut niet naar elkaar. De mensen die vinden dat het anders moet komen vaak met rationele argumenten, over aantallen gewonden, over gekwetste minderheden, of wijzen op hoe andere landen dit soort feesten vieren. Degenen die alles bij het oude willen laten zijn echter doof voor rationele argumenten, zij beredeneren het vooral emotioneel. “Alles wat leuk is wordt ons afgepakt”.
Dat is een boeiende stellingname. Was vroeger echt alles beter? Er zijn immers ook veel leuke dingen bijgekomen de afgelopen decennia, zoals de smartphone, het internet, de goedkope luchtvaart, 60 ipv 4 TV-zenders, om eens wat te noemen. Wat dat betreft hoeft blijkbaar toch niet alles bij het oude te blijven. Maar als het om rare verouderde gebruiken gaat die bovendien gevaarlijk of kwetsend zijn, dan zijn ineens onze cultuur en traditie in het geding? En negeren we de nadelen alleen omdat anders “straks niks meer mag”? Bijzonder is dat.
Naast het selectieve conservatisme valt ook de slachtofferrol op. “Alles” wordt van “ons” afgepakt. Door de boze overheid. Steeds vaker wordt de overheid, of lokaal de gemeente, als tegenstander gezien in plaats van een voorziening van ons allen. In de discussies over het Centrum hoor je dat ook vaak. “Ik wil recht voor mijn deur kunnen parkeren en niet hoeven omrijden, en de overheid moet dat regelen”. Doet de overheid iets anders, dan “gooien ze geld over de balk”. Dat er ook een collectief belang zou zijn, waar het individuele belang een heel klein beetje rekening mee zou mogen houden, dat wil er bij steeds meer mensen niet in. Het neoliberalisme zit kennelijk griezelig diep in vele genen.
Ik snap dat wantrouwen in de overheid niet goed. Maar ik werk dan ook zelf voor de overheid, ik geef les aan pubers. Van jullie belastingcenten, ja. Sorry. Persoonlijk denk ik dat het toch wel zinvol is. Sterker nog: ik merk dat langzamerhand de pubers in mijn klassen genuanceerder tegen zaken als zwarte piet, vuurwerk, verkeer, immigratie en milieu aankijken. Genuanceerder dan hun ouders vaak. De nieuwe generatie is nog niet zo verbitterd of met zichzelf bezig als de huidige generatie veertigers die zichzelf her en der in een geel hesje kleden en zichzelf ongenuanceerd voor gek zet.
Dus ik zou zeggen, stop snel met zeuren voordat je kinderen dat tegen je zeggen. Nederland is een geweldig land, en Zeist al helemaal, dat hangt heus niet af van een roetveegje of een rotje. Geniet van de dingen die werkelijk van waarde zijn, met je naasten. Een heel gezond en gelukkig 2019!
(*) Noortje van Breukelen is een pseudoniem. De naam van de auteur is bij de redactie bekend.
Zeuren
Er is in Zeist de afgelopen jaren heel veel geld besteed aan projecten die, althans in mijn optiek, niet altijd een verbetering hebben opgeleverd. Neem bijvoorbeeld het hek langs het Walkartpark. Volstrekt overbodig. De al eerder uitgevoerde herindeling van het stuk Slotlaan tussen het Rond en de Hogeweg. De rijweg te smal voor de bus die hier vroeger reed, dwarsparkeren dat zowel voor fietsers als ook automobilisten hinderlijk is, een te smal trottoir langs het Walkartpark dat ook nog eens voor een deel in beslag genomen wordt door geparkeerde auto's en soms zelfs voor 100 % geblokkeerd wordt door grote bestelbussen. Ik heb dat kenbaar gemaakt aan de gemeente, waarop mij verteld werd dat men het dwars parkeren weer gaat vervangen door langs parkeren. Helaas zal men daarbij opnieuw de fout maken dat het fietsgedeelte tussen de rijweg en de parkeerplaatsen komt te liggen, met de daarbij behorende onveiligheid vanwege plots openslaande portieren, terwijl er ruimte genoeg is om het fietspad direct langs het trottoir te leggen. De herbestrating die in het centrum is uitgevoerd heeft op een aantal plaatsen onduidelijkheid opgeleverd die de verkeersveiligheid niet bepaald gunstig heeft beïnvloed. Het onderscheid tussen trottoir en fietspad is op veel plaatsen weg, doordat er geen niveauverschil meer is hetgeen ertoe leidt dat vele fietsers het trottoir nu ook als fietspad gebruiken. Voeg daarbij de toenemende neiging van veel fietsers om tegen de toegestane rijrichting in te fietsen en de verwarring is compleet. Echt onbegrijpelijk is wat er gedaan is met het bijzonder aardige plantsoen aan de Hogeweg en de daar aanwezige zitgelegenheid. Het plantsoen was in prima staat, voorzien van vele struiken en boompjes en bloemen en van het knusse zithoekje werd door veel mensen gebruik gemaakt. En toen ineens werd alles aan de vernieling prijsgegeven. Wat er voor in de plaats is gekomen is een aanfluiting. Een kale vlakte met hier en daar een struikje en twee kromme zitrichels met de kromming ook nog een de verkeerde kant uit. Als bekroning van dit vandalisme is er een beeldengroepje geplaatst: een soort droefhond met zijn/haar baasje/bazinnetje, het hoofd zonder gezicht enigszins gebogen. (uit schaamte voor de aangerichte verwoesting?) Leuk ook voor de bewoners van de achtergelegen huizen die nu mogen aankijken tegen de achterkant van de beelden, waar eens een volwassen begroeiing hun uitzicht vormde.
De vraag is dus: wat was er nou eigenlijk mis met het oude plantsoen?
Tenslotte vraag ik me af of nu eindelijk eens de vroegere fietsverbinding tussen Kerkweg en Slotlaan hersteld wordt, die er ooit was in de vorm van de Maurikstraat.
Plantsoen Hogeweg
Ter aanvulling op mijn verhaal wil ik even wijzen op de foto van het voormalige plantsoen die te vinden is op de website van het er tegenover gesitueerde etablissement "De Koffietafel ". Kan je zien dat ik niets te veel heb gezegd, eerder te weinig, over de kwaliteit van het plantsoen.