Dag Erica,
Wat een leuke, openhartige en moedige column! Zeer herkenbaar ;-)
Sinds een paar weken probeer ik geen alcohol te drinken en de gang naar de glasbak is sindsdien van een schaamtevolle onderneming een ware zegetocht geworden.
Als een Zeister mister Bean sta ik uitgebreid, en voor iedereen die het wil zien, zwaaiend met flesjes Crodino (jeemig, wat is dat spul duur...!) en lege jampotjes de glasbak te vullen. Ik meld mij aan voor de GA ;-)

Beste Erica, Ook ik leeg met een zekere regelmaat mijn speciale "lege flessentas. Het is zo'n grote boodschappentas van de voormalige C1000. Bij het in de glasbak gooien van de lege flessen bekijk ik dan met veel plezier en meestal mooie herinneringen de etiketten op de flessen en daar word ik zo blij van want elk etiket voert mij terug naar die heerlijke Italiaanse vakantie waar ik bij de producent na een bezichtiging van zijn bedrijf een paar dozen van zijn fantastische wijn heb gekocht. Ook kan het zijn dat zo'n lege fles mij doet terugdenken aan een goed gesprek of dat fantastische diner of zo maar een gezellige avond met vrienden in de tuin of op de bank. Vlak voor ik de fles loslaat in de glasbak geniet ik dus nogmaals van de heerlijke momenten die prachtige wijn mij hebben gebracht. Eens stond ik met een mij onbekende wijnliefhebber bij een glasbak en lieten wij elkaar trots de etiketten van onze gedronken schatten zien! Dat was een prachtig moment! Nee! ik schaam mij dus in het geheel niet bij de glasbak! Proost Arno!

Dag Erica. Met enige hilariteit heb je verhaal gelezen als ook de voorgaande reacties. Leuk, open en eerlijk. Persoonlijk herken ik deze bewuste glasbak sinds een week of twee. Hoe gek ook ik woon in die wijk en zelfs in de genoemde straat. Wat ik niet wist is dat de glasbak op dit bewuste hoekje was geplaatst. Mijn borrels werden altijd afgesloten naar een enkele rit richting de bakken thv de kerk. Opeens werd mijn patroon doorbroken en was deze als een goocheltruc van Hans Kazan verdwenen. Maar ik schaam mij niet voor de hoeveelheid die wij er soms deponeren. Soms drinken we zelf eens wat meer soms onze bezoekers thuis( ja klopt dat mag nu niet ) maar het leven zonder een drankje in de kroeg is al saaier, laat staan ook eens een wijntje thuis met een goede vriend of broer/zus.
De enige gene die ik heb is de plaats van deze bak. De hoeveelheid die soms meer is als anders vind ik geen probleem en wellicht zwaai ik de eerstvolgende keer wel even naar je. Maar ik schaam mij als buurtbewoner dat deze bak op een totaal verkeerde plek is gezet.

Beste Erica, wat een leuk verhaal, maar ik vind wel dat je iets minder rekening moet houden met de mening van anderen! Na een feestje (echt waar!) kreeg ik een soortgelijke lollige opmerking: "Jij weet hem ook goed te raken, wijffie!" Overigens valt het mij altijd op dat de termen 'wijffie' of 'mevrouwtje' altijd gebezigd worden door oudere, onaantrekkelijke, vaak vadsige mannen, die hun eigen trauma uitleven: ze willen domineren, maar niemand zit meer op hun mening te wachten! Ik ben weliswaar goed ingeburgerd in Zeist, maar blijf een geboren en getogen Amsterdamse, die niet op d'r mondje gevallen is. Dus ik zei maar meteen: "Leuk feestje gehad, maar je hebt het gemerkt: jou heb ik niet uitgenodigd, en dat zal ik ook nooit doen". Resultaat: ik liet hem achter met een mond vol tanden. Sindsdien neem ik ook wel eens het initiatief, want je voelt het commentaar van zulke types meestal wel aankomen, als ze achter je staan. Zeg ik om ze voor te zijn: "Wat ben ik goed milieuvriendelijk bezig, hè?" Is ook zeer effectief.
Nou Erica, ik zou jouw gang naar de glasbak ombuigen in een gratis assertiviteitscursus: gewoon, beleefd je mening geven. Altijd goed voor je persoonlijke groei. (Ik moet altijd beeldende scheldwoorden als 'aangespoelde zeeleeuwenlul' inslikken, da's mijn eigen leermoment). Als je er zo tegenaan gaat kijken, zul je die bemoeials, tevens onbetaalde proefpersonen, nog gaan missen, als er niemand commentaar geeft op jouw gesmijt met flessen. En als je dan weer een verbale overwinning hebt behaald, mag je jezelf een lekker glaasje witte wijn inschenken! Succes, en 'lechajim', Amsterdams (uit het Jiddisch) voor: proost, op het leven! Waarvan je het meeste geniet op je eigen wijze!

Ik heb verschillende periodes gehad van glasbakschaamte. De 1e periode waren glazen potjes met de groente/fruithapjes (want ja zelf koken was natuurlijk veel gezonder). Daarna de lege flessen wijn na alle slapeloze nachten van de kids. Toen de periode van de groenten uit pot (daar zit toch veel teveel toegevoegd zout in!) Periode van de prachtige gemaakt glazen kerstpotjes met een kaarsje op het kdv en school (die ik na jaren verzamelen in de glasbak heb geknikkerd).

En nu? Nu gaan we weer over op de bier- en wijnflessen. Je moet wat in Coronatijd. Je hebt met je stukje mij in ieder geval laten lachen. En lachen is toch het belangrijkste wat er is.