24 augustus 2022
tekst: Marcel Leenders
Hij had het die ochtend al zien liggen, haast onopvallend in de goot op de Slotlaan. Een transparant plastic zakje, niet veel groter dan zijn hand. En soms, wanneer hij er vlak langs loopt, bekruipt hem de neiging om zich over zulk zwerfvuil te bekommeren. Er even naartoe te lopen, te bukken, te rapen en het vervolgens in de dichtstbijzijnde afvalbak te deponeren. Als persoonlijke bijdrage aan de vermindering, hoe minimalistisch ook, van het zwerfvuil in Zeist. Een daad die hem altijd goed en tevreden stemt en zijn ergernis op dat moment weer enigszins tempert.
Maar nu lag het daar zo mooi, gekreukeld transparant in de Augustuszon te schitteren, dat hij er op een andere dan negatieve en verontwaardigde blik naar keek. Het eigenlijk wel best vond. Zolang het daar zo onschuldig in die goot lag kon het immers verder geen kwaad.
Maar toen hij er die middag weer langs liep was datzelfde plastic zakje opeens weg. Waarschijnlijk weggewaaid, met speels gemak meegevoerd door de wind. Misschien inmiddels zelfs al de hoek om van de Steynlaan. Of in tegenovergestelde richting, via ’t Rond, tollend en bollend over de oprijlaan van Slot Zeist. Niet zonder risico voor verdrijving, zelfs verdrinking, over het smalle bruggetje van de Slotgracht. Zich moeizaam vouwend en kreukelend tussen de blauwe spijlen van het hek doorwringend. Schokkerige rondjes draaiend, zwevend op de circulaire luchtstromen van het Slotplein. Om uiteindelijk uitgeput zijn heil te zoeken in één van de schaduwrijke, windstille hoeken.
En het kon even duren, maar vroeg of laat zou hij daar toch zijn opgevallen, in het milieubewuste oog springen van de gemeentereiniging, een attente terrasbediende, een bruiloftsgast, wellicht de fotograaf, of anders toch zeker een van de vele bezoekers van Slot Zeist, die zich zou willen ontfermen over dit zwerfvuil. Voor een goede en passende behuizing zou willen zorgen, door hem liefdevol tussen duim en wijsvinger op te pakken en te dumpen in een of andere afvalcontainer.
 Marcel schreef eerder: Een enkele regendruppel boven Zeist |
 Meer over zwerfafval: Maatschappelijk afval |
 Volgende artikel: Première "WALKART" |
Plastic
Je bent er weer! Mooie column. Helemaal goed.
Plastic zwerfvuil
Ik herken mij helemaal in de ik-persoon van jouw column.
Er is echter een significant verschil, namelijk dat het mij al heel lang niet meer lukt om het zwerfvuil dat ik tegenkom tijdens mijn wandelingen en het joggen door Zeist te laten liggen.
Daarvoor bestaan zelfs al speciale termen n.l. "plandelen" en "ploggen".
Het plastic zakje in jouw column had ik nu juist WEL opgeraapt, omdat dit voor mij altijd een extra stimulans is voor mijn bijdrage aan een schoon milieu, aangezien ik daarin meer zwerfvuil kan stoppen om in een afvalbak te deponeren.
Overigens doen de hondenpoepzakjes, die ik altijd bij me heb sinds wij een hond hebben, hiervoor nu ook al dienst.
Ik hoop steeds maar dat mijn voorbeeld wordt opgevolgd door voorbijgangers die dit zien en mij zelfs complimenteren en nu wellicht ook door de lezers van deze reactie die jouw column heeft opgeroepen.
Zwerfvuil
Ik moet zeggen dat ik er normaal gesproken ook voor kies zo'n plastic zakje op te rapen. Maar in dit fictieve geval, voor de verhaallijn, het vuil eerst maar eens moest laten 'zwerven' ;)