1 september 2019
Gedicht: Hendrik Marsman, foto’s en toelichting: Henjo Hekman
Hendrik Marsman woonde vanaf zijn geboorte in de 2e Dorpsstraat 48 en vanaf z’n 6e jaar in de 2e Dorpsstraat 34. Daar hadden zijn ouders een kantoorboekhandel. Op het laatste adres is tegenwoordig een tapas-restaurant gevestigd. Aan het rechter zijmuurtje zijn twee brievenbussen over de gedenkplaat geschroefd. Wie bukt, kan nog een deel van de tekst lezen. Van respect voor cultureel erfgoed lijkt geen sprake.
Afscheid van het dorp
De verte lokt.
de zee en ’t bronzen duin
die golfden om mijn jeugd
versmalden langzaam tot den kleinen tuin
waarin mijn moeder nu begraven ligt.
dit was haar raam, dit is de stille brink
waarlangs zij schreed in ’t vroege schemeruur.
alles wat aan het leven vreugde gaf en vuur,
zij heeft het meegenomen in haar graf.
wat doe ik hier? wat kan ik hier nog doen?
mijn moeder dood, mijn vrienden verspreid;
en moederziel alleen loop ik de straten rond;
mijn hart is zwaar en wijd.
ik ga op weg naar onbekend verschiet,
de heuvels over, naar een stroomgebied
dat mijn verlangen stem geeft en de koorts der poëzie
weer in mij aanblaast; meer begeer ik niet!
Kracht der verbeelding, o, begeef mij niet!
ik roep u aan met de verdorde stem
van wanhoop en ontbering, zonder u
kan ik niet verder gaan,
de weg is lang en mijne kracht gering.
ik heb om u mijn huis in as gelegd,
ik heb mijn moeder in haar graf gelegd
en ben op weg gegaan, verlaat mij niet.
in mijn bedroefde keel klopt een nieuw lied.
Uit: Verzamelde gedichten, Hendrik Marsman, Querido, Amsterdam, 1941
Volgende artikel: Oproep: personages gezocht voor documentaire
Wauw
Marsman heeft hier voetstapjes liggen, wat mooi om te horen!
Plaat mooi herstellen lijkt
Plaat mooi herstellen lijkt me. Zeist zuinig zijn op haar bijzondere mensen, net als alle andere dorpen en steden ter wereld