1 januari 2017
tekst en foto: Ruud Vermaase
Ik kijk in mijn klerenkast en zie ze alle vier op een plankje liggen. Vier jeans. Ik kan mij niet herinneren dat ik dat ooit heb gehad. En allemaal draagbaar! Niet één kapotte erbij om in te klussen of een afgeknipte om naar het strand te lopen. Alle vier zijn nog in perfecte staat. Hoe is dat zover gekomen?
Het begon dit jaar met mijn zoveelste Levi’s 501 op rij. Jaar in, jaar uit kocht ik die. Bij het Levi-zaakje op Slotlaan. Veilige keus. Maar ineens zat deze niet meer lekker. Om mijn bovenbenen en in het kruis, ik kon niet eens mijn been over de stang van mijn fiets krijgen. Na een winter zwijgzaam lijden, beken ik het thuis. ‘’Dan koop je toch een andere’’, is het simpele advies vanachter de krant. Zodoende wandel ik een half uur later met een Levi 715 (met lekkere wijde broekspijpen) weer de woonkamer in.
De zo-lekker-wijd-om-mijn-benen-zittende Levi’s krijgt echter binnen drie stappen een veto. “Dan draag ik hem wel als huisbroek”, probeer ik de boel te redden. “Dat is goed, maar dan alleen als ik niet thuis ben” zegt mijn vrouw. Kortom, die broek is gedegradeerd naar mijn thuiswerkdag. Wat te doen als ik er dan even op uit moet voor een broodje?
In De Garage, pal naast de Levi’s zaak, pas ik jeans na jeans. Vanaf de stoel bij de pasruimte vindt er een genadeloze keuring plaats. Een jong flitsend jongetje rent heen en weer tussen het rek en mijn pashokje. Stretch blijkt de oplossing voor mijn problemen en uit de selectie komt een donkerblauw exemplaar die fijn om mijn onderstel valt. Tevreden paradeer ik de hele lente door in mijn NXS717 jeans met stretch.
En nu komt het. Commentaar op mijn lievelingsspijkerbroek. Hij is te donker. Te herfstig, te winters, niet zomers… Te netjes ook. En zo beland ik weer in De Garage. ‘’Stretch!’’ Tip ik de jongen deskundig met een opgestoken vingertje. En niet te donker. Ouderwets vlot scoor ik een jeans. Een Diesel (regular straight). Onderweg naar de kassa gris ik goedgemutst een poloshirt en een sweater uit de rekken.
En die donkerblauwe? Die is zóóó netjes donkerblauw dat ik hem regelmatig naar mijn werk draag. Na ruim dertig jaar geleden voor mijzelf beslist te hebben om nóóit jeans op het werk te dragen. Want na zo’n lange vermoeiende werkdag gaf het aantrekken van een jeans mij altijd weer het ultieme gevoel van vrijheid. Nog voor ik mijn biertje uit de ijskast vis. Dat ritueel is nu weg. Want van jeans naar jeans wisselen, geeft geen voldoening.