Column
Het komt door de geschiedenis en de organische ontwikkeling en structuur van Zeist dat er een plek ontbreekt waar de werelden van Zeist met hun verschillende bewoners bij elkaar komen. Oftewel: er is geen plek die iedereen met iedereen verbindt. 
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank
 

Enkele jaren geleden is er een keurige vlonder aangelegd in de Zeister Grift vlakbij een fiets-loopbrug in Brugakker. Dagelijks kom ik er langs. Even veel keren verwonder ik me, want het is iets bijzonders. Niet de vlonder zelf, daar mankeert niets aan, maar dát ‘ie er is.
tekst: Warrie Schuurman, foto: Kees Linnenbank

We zitten in een wereld waarin iedereen verbonden is met sociale netwerken. Jongeren zijn bij uitstek de pioniers van de moderne media. De smartphone is de toegangspoor tot de wereld. Jongeren staan meestal bekend om hun onbevangen blik en rijke fantasie. Maar hebben ze ook interessante ideeën over de toekomst?
tekst: Steven Spaargaren, foto: Pixabay

Heerlijk, even ontspannen in de kerstvakantie! Na een jaar hard werken en studeren waren dat fijne weken, zo in de donkere laatste dagen van 2015. Traditiegetrouw blik ik in die weken aan het eind van het jaar terug en evalueer ik samen met mijn geliefde wat er op mijn en ons pad is gekomen. Dit jaar was dat onder meer een verrassende kennismaking met de ‘Initiatiefgroep vuurwerkvrije zones in Zeist’. 
tekst: Elke Wisseborn, foto: Kees Linnenbank

De donkere dagen voor kerst waarin ik deze column schrijf, zijn voor mij persoonlijk de favoriete dagen van het jaar maar dat geldt helaas lang niet voor iedereen. Een deel van de Nederlandse en wereldbevolking stort zich in deze periode als een kudde lemmingen massaal in een depressie. Dat heeft onder meer te maken met een tekort aan licht en een enigszins verstoord bioritme. Maar het komt ook allemaal weer goed, want met een glas rode wijn naar de sfeervolle kerstverlichting en de vallende sneeuw turen kan al voldoende zijn om het ergste leed aanzienlijk te verzachten.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Boek
Al bij de eerste aanblik op de dichtbundel van Fon Sengers kwam er een glimlach op mijn gezicht. Vooraf hadden Fon en ik wat contact over de totstandkoming van de bundel. In My Time Of Dying van Led Zeppelin was de aanleiding voor de auteur om gedichten te gaan schrijven. Dat is nog wat anders dan Schubert of Martinus Nijhoff. 
tekst: Ruud Vermaase

Parkeren in het centrum roept ergernissen op. Als je een plekje hebt gevonden, moet je zoeken naar een automaat, je kenteken invoeren, vooraf bedenken hoe lang je wilt blijven en vaak meer betalen dan de tijd die je gebruikt hebt. Veel mensen zien betaald parkeren als ongastvrij voor de bezoekers. Mensen van buiten zouden Zeist daarom mijden en, kort door de bocht, is dat de oorzaak van de winkelleegstand. “Ze” moeten het parkeren gratis maken! Hoe vaak hoor dat niet op verjaardagen, op straat en in winkels. Gratis parkeren is dé oplossing voor zo ongeveer alle problemen in het centrum van Zeist.
tekst: Fons Pennings, foto:  Kees Linnenbank

Column
Dag buren! Vanuit Bunnik vertel ik graag wat over autodelen. We hebben in Bunnik geen parkeerproblemen, en toch staat Bunnik al jaren in de landelijke top 10 qua aantal deelauto’s-per-inwoner. En daar zijn we best trots op! Mogelijk kan Zeist daar een voorbeeld aan nemen.Een goed voornemen voor 2016!
tekst: Martien Das, foto: Kees Linnenbank

Mijn vrouw brak laatst haar pols door een val. Terwijl zij werd gegipst, las ik op een muur in de wachtruimte van het Diaconessenhuis in Utrecht een gedicht van Igmar Heytze, en dacht: dat zou een aardig motto zijn voor de rubriek die we willen starten. 
tekst: Warrie Schuurman, foto: Kees Linnenbank

Toen ik uit een la van mijn kledingkast een oranje hoofdband pakte, wist ik niet dat ik daarmee mijn in het slob geraakte carrière een enorme wending ging geven. Ik was op zoek naar een masker omdat ze op mijn werk hadden bedacht dat een Bal Masqué wel leuk was als thema voor het eindfeest. Het was een oude oranje bandana, vermoedelijk ooit gekregen tijdens een hockeytoernooi. Niemand zou het erg vinden als ik er twee gaten in knip. Zo gezegd zo gedaan, meer wilde ik mij niet uitsloven voor een bedrijfsfeest. Dat komt niet serieus over.
tekst: Ruud Vermaase

Er verandert steeds meer in de wereld. Daar kun je iedere dag getuige van zijn. In Zeist zie je soms ook dingen veranderen. Maar hoe zit het dan met de kloof tussen witte en zwarte scholen in het basisonderwijs? Het mengen van leerlingen van welke afkomst dan ook. Aan de hand van een voorbeeld buiten Zeist denk ik dat we de hulp van de gemeente moeten inroepen.  
tekst: Steven Spaargaren, foto: Pixabay

Waarschijnlijk blader ik De Nieuwsbode wat geïnteresseerder door dan de meeste niet-pensionado’s van Zeist. Ik ontdek een artikeltje over een nieuwe Galerie in Zeist in het nummer van begin september. Je moet toch wat met de leegstand in het dorp. Titel van de expositie is Imagine. Dat ene woord trekt een Beatles-adept natuurlijk meteen aan. Tussen de regels door lees ik dat John Lennon exposeert. Ik lees het stukje daarna nog honderd keer. Het staat er echt. John Lennon exposeert en naast hem ook enkele andere (plaatselijke) beeldend kunstenaars.
tekst: Ruud Vermaase

Artikel
Utrecht mag zich sinds 21 november Fairtrade Provincie noemen. Van de 26 gemeenten die de provincie telt voeren 14 gemeenten de titel Fairtrade Gemeente. Daarnaast zijn er nog 7 gemeenten actief in het behalen van de gemeente titel. Hiermee voldoet de provincie Utrecht ruim aan de campagnecriteria en mag zich met trots de eerste Fairtrade Provincie van Nederland noemen. Als werkgroep fairtrade Zeist waren we met een delegatie in Figi.
tekst: fairtrade gemeenten, foto: Humphrey Daniels 

’t Komt wel goed met het centrum van Zeist. Ik blijf erin geloven, maar waar komt dat optimisme toch vandaan? Er verdwijnen toch nog steeds winkels in Zeist? zeggen criticasters. Dat klopt, maar er komen ook steeds weer bedrijven voor terug en daaronder zijn vernieuwers, die mijn optimisme rechtvaardigen. Wat brengen die vernieuwers?
tekst: Fons Pennings, foto: Kees Linnenbank
 

Het is een natte zaterdag op 14 november: het is 19.15 uur. Aan de bar van zwembad Dijnselburg neem ik cappuccino en spreek ik de barmensen. Hoe kennen zij de waterpoloërs: is het gezellig volk of juist niet? Van deze sport en van de mensen die haar beoefenen weet ik zo goed als niets. Ik kwam op waterpolo door een bericht in De Nieuwsbode over een recent schoolwaterpolotoernooi in Zeist, met maar liefst 109 deelnemers. Verrassend voor een relatief kleine en in mijn ogen ‘moeilijke’ sport!
tekst en foto: René Scheffer