Steeds trap ik er weer in - eten bij V&D, La Place

1 december 2017

tekst en foto’s: René Scheffer

Het restaurant van V&D in Zeist, La Place? Nooit heb ik de aanvechting gehad een recensie te schrijven. Nooit was ik er laaiend enthousiast over. Toch kwam ik er regelmatig. Het staat me nog scherp bij, een jaar of 7 geleden. Het is “Prijzenfestival”. De mooie kleurige folder met super aanbiedingen ligt op de mat. Eten kan ook vanaf 18.00 uur, met VIP korting.

De Thaise schotel uit de folder voor 7 (kleine bord) of 9 euro (grote bord) trekt. Van eerdere gelegenheden ken ik nog de goede bedoelingen van het veeltallige en jonge maar niet toegeruste personeel. Deze keer is de rijst op. Een jongeman pakt stapels rijst uit een bak in zijn blote handen en doet het in de opschepbak, wat later wordt hem een set plastic handschoenen aangereikt.
Het bord wordt gevuld door een meisje. Goedbedoelend doet ze het lekker vol. Als het bord eigenlijk al vol is gaat er een nog een schep vlees en saus dwars door een andere stapel vlees en saus. De dienbladen zijn te klein voor drie borden en drank. Onze dochter van toen 5 zit inmiddels met haar Nintendo DS aan een tafel, ze past op de tassen.

We rekenen af. Ik loop vast naar dochterlief. Het afrekenen voor mijn vrouw duurt lang genoeg om de saus lauw te laten worden. Voor de grote borden bleken we uiteindelijk de kleine prijs van 7 euro te hebben betaald, dat dan weer wel.
 

Wijnglazen blijken er niet te zijn. Het eten is niet verkeerd, qua smaak. Net voordat mijn vrouw ijs voor mijn dochter gaat halen staat er een rij van tien mensen met dampende borden voor de kassa, van waarachter ook de koffiebediening is. Na enkele minuten komt er een tweede kassa. Er zijn nu twee rijen van inmiddels zeven mensen. Mijn vrouw staat daarna tien minuten in de rij met smeltend ijs. Dat is precies de reden dat ik buikpijn krijg van buffet/ zelfbedieningsrestaurants. Ik wil naar huis, maar ben uiteindelijk niet eens echt opgefokt. Ik weet dat V&D werkt met jong personeel van allerlei pluimage (ook jeugdige delinquenten van Eikenstein) dat werkervaring moet opdoen.

Alle eerdere ervaringen met het V&D restaurant zijn hetzelfde en passeren de revue. Net als in de winkel zelf is er geen coördinatie, geen anticipatie en het is steeds alsof men op het moment suprême proefdraait voor het “Eerste Prijzencircus in de geschiedenis”, terwijl het al begonnen is.  Mijn uiteindelijke mildheid komt misschien omdat ik een zekere sympathie heb voor V&D. Het is een degelijke zaak, waar je veel kanten op kunt. Het is geen elitezaak en geen volkszaak, eigenlijk het minst slecht, het meest breed en compleet van wat er is op winkelgebied. Je zou het in het politieke spectrum kunnen vergelijken met de PvdA.

Ik kreeg ook altijd een raar gevoel in de Prijzencircus hectiek, met de lange wachtrijen, waarin ik opgewonden sta te mokken. Is dit nu die “verstandige adviseur” van de Gemeente Zeist? Waarom laat zo iemand zich ook in deze positie manouvreren? Ik glimlach dan maar even om mezelf.

Inmiddels is mijn voorraad sokken en onderbroeken nog maar minimaal. Ik kocht dat altijd net na het prijzenfestival (met nog meer korting) bij V&D. Ik zou niet weten waar anders. Ik heb nu maar wat van op het lijstje van de Sint gezet.