Iedereen weet hoe moeilijk het is om vrijwilligers te vinden. Hoe bijzonder is het dan dat er zo’n dertig vrijwilligers zijn in Zeist die wekelijks de Dieptetuin onderhouden, schrijft Dick. “Gewoon, omdat het fijn is samen aan iets te bouwen”.
10 november 2024
tekst en foto: Dick Koopman
Niet bij iedereen direct op het netvlies: de Dieptetuin. Door sommigen de Parel van Zeist genoemd en voor anderen een totaal onbekende plek. Wat best jammer is voor die mensen. Want: het is niet alleen een prachtige tuin, maar het is de plek waar mensen samenkomen en samenwerken om hem zo mooi te houden. Heel veel vrijwilligers ook.
Iedereen weet hoe moeilijk het is om vrijwilligers te vinden. Of het nu voor een sportclub is, een buurthuis, een feest, het maakt niet uit, vrijwilligers zijn schaars.
En dat snap ik ook. We hebben het druk met ons leven en die drukte duurt ook nog eens lang. Mijn vader bijvoorbeeld ging met zijn 55ste met vervroegd pensioen. Ok, hij was dan ook versleten, maar toch. Er zijn nu zat versleten mensen die gewoon door moeten tot hun 67ste jaar.
En vind dan maar eens vrijwilligers.
Hoe bijzonder is het dan dat er zo’n dertig vrijwilligers zijn in Zeist die wekelijks de Dieptetuin onderhouden. Iedere week tussen maart en november. En tussendoor ook nog eens trouwerijen bemensen, zodat het bruidspaar en de gasten een geweldige ervaring hebben.
In de wintermaanden wordt er niet aan de tuin gewerkt, maar zijn er allerlei winteractiviteiten. In de keet (“De Kate”) op het terrein van de tuin: van schilderen tot lezingen, van alles vindt daar wekelijks plaats. Voor iedereen die daar behoefte aan heeft.
Twee november was de zaterdag dat we het tuinseizoen afsloten. In de zon, aan lange tafels met elkaar koffiedrinken en kletsen. Altijd in een topsfeer. Appeltaart met slagroom en een klein glaasje advocaat. Als er al weinig tradities zijn dan verzin je er toch gewoon zelf één? En dit is de traditie.
Is het najaar dan rustig? Verre van. 21 en 22 december is er natuurlijk de Levende Kerststal, dit jaar voor de tiende keer. Vorig jaar een overweldigend succes qua bezoekers en dit jaar zou dat ook heel mooi zijn. Het kerstverhaal, Dickens met verhalen, alpaca’s, ezeltjes, een jongleur enzovoort. Voor de kleintjes een grabbelton.
En weer door vrijwilligers georganiseerd en bemenst. En waarom eigenlijk? Gewoon, omdat het fijn is samen aan iets te bouwen, de kerstsfeer scheppen voor iedereen die behoefte heeft aan warmte, knusheid en warme chocomel. Met het hele gezin rondlopen tussen de koren, de muziek, de kerstverlichting.
Ook dit wordt weer mogelijk gemaakt door een mooi stel vrijwilligers die ik hierbij graag in het zonnetje zet.
PS: zet 21 en 22 december vast in je familieagenda! Het wordt weer mooi.
|
|
|