28 april 2024
tekst: Jan-Paul Rosenberg; foto’s: Winfried Leeman
Heen en weer van Troje naar Carthago gaan.
Geloofd zij deze dag te midden van de dagen.
Verbloemd wandelt het maanlicht in haar slaap
door deze noen als middernachtsverhaal.
Vloeibaar moet het zijn, zoals gesmolten jaren.
Vrijheidspaden tussen een woestijn en oceaan.
Zonsondergangen die als violette lavabaan
versteende tijd naar nieuwe verten dragen.
Vrijheid is in hoger woorden wonen, is
het wegmasseren van demonen, vrijheid smaakt
naar broze voorjaarswind, omhult met witte taal
van troost – vandaag valt niemand van de aarde.
Een nevelsymfonie staat uit de stilte op
wij zijn het bruggenhoofd waarover leven loopt
terwijl het licht van bloemenkleuren onverhoopt
verzacht door onze lentelijke ogen stroomt.
Geschreven op verzoek van het 4 en 5 Mei Comité Zeist
Meer gedichten: De mens |
Meer over de herdenking: 4 meiherdenking in het Walkartpark |
Volgende bijdrage: Kansrijke Start helpt jonge moeders |