Oud-burgemeester Rudi Boekhoven vertelt

24 augustus 2021
tekst en foto’s: René Scheffer

Iets nieuws in het ZeisterMagazine, wat vaker een portret, een interview. Oud burgemeester Rudi Boekhoven werd vorig jaar november 80 jaar. Een mooie aanleiding voor een interview, nu het qua Corona weer kan. Interviewer/columnist Rene Scheffer ging naar Bosch en Duin voor een reportage/interview en sprak met Rudi over verleden en heden.

Deel 1: “Over het burgemeesterschap van Zeist, 1987-2005”

Enige lichte schroom overvalt me in Bosch en Duin. Rudi was immers van 1987 tot 2005 burgemeester van Zeist en mijn “baas”. We spreken over onze bezigheden nu, het gezin, mijn rol bij het ZeisterMagazine, en over gezondheid. 2020 was qua gezondheid geen goed jaar voor Rudi en zijn echtgenote Toos. Beide moesten operaties onderdaan. Nu gaat het gelukkig weer beter. Praten over het verleden en vooral zijn burgemeesterschap kan niet zonder nog verder terug te kijken.

Rudi:
“Mijn vader zat in het verzet, hij is eind januari 1945 gevangen genomen door de SD en heeft het gelukkig overleefd. Dat gold niet voor mijn oom Gerrit, leider van de verzetsgroep ‘De Groot’, de schuilnaam van Gerrit. Hij werd eind maart ’45 gefusilleerd. Deze geschiedenis, en de latere functies van mijn vader als burgemeester in Nieuwe Pekela en Hoogezand-Sappemeer, zorgden ervoor dat ik door het openbaar bestuur getrokken werd. Mijn studie was daar ook op geënt met onder andere Sociologie en Bestuursrecht. Ook mijn gevoel van sociale rechtvaardigheid en het lidmaatschap van de PvdA komt hier uit voort. De gemeente Termunten met zo’n 4.300 inwoners was mijn eerste burgemeesterspost, toen met 29 jaar de jongste burgemeester van Nederland. Veel moest ik alleen doen en zelf ontdekken. Een dramatische brand in het Psychiatrisch Centrum Groot Bronswijk in 1970 met 16 doden gaat je niet in de koude kleren zitten. Die brand was alleen groot nieuws in het Noorden. De rest van de Nederlandse pers sloeg er niet zo op aan. Dat zou nu anders zijn. In mijn volgende gemeente, Veendam in Oost-Groningen, waren er in een buurt problemen met de opvang van zigeuners. Het is me in het Noorden niet aan komen waaien.”

We spreken over de start van Rudi in Zeist in 1987. Ik weet nog dat Rudi kwam te wonen in een woning in Nijenheim, een woning van het Shell Pensioenfonds tegenover de kinderboerderij. Het moest toch anders aanvoelen dan het Groningse. Als buren had hij Chel van Driel, gemeentesecretaris en de uitbater van Italiaans Restaurant Perla di Roma. Een bijzondere combi.

Rudi:
“Ik heb er twee jaar over gedaan om echt mijn draai te vinden. Die tijd had ik ook nodig om een team te bouwen, zowel bestuurlijk als ambtelijk. Het was hier qua mentaliteit anders dan in het Noorden. In het Noorden is men terughoudender, maar wel met ‘een man een man, een woord een woord’. Ik merkte al snel dat het hier in Zeist werkt om vertrouwen aan anderen te schenken, daardoor krijg je vertrouwen terug. Ik voelde me snel thuis, zeker toen ook mijn echtgenote Toos een klein jaar later naar Zeist kwam.”

Ik spreek Rudi aan op zijn uitstraling destijds. Goed gekleed, gesoigneerd, windbestendige kuif en vaak onderweg met contacten met bedrijfsleven. Een enkeling dacht zelfs met een VVD burgemeester van doen te hebben. Rudi laat een reportage van journalist Hugo Camps zien uit de Elsevier. Het gegeven van vermeende ijdelheid komt hier ook terug.

Rudi:  
“Natuurlijk is er bij een burgemeester altijd sprake van enige ijdelheid, bij mij ook. Uiteindelijk straalt een deel op mij af, maar ik zorgde er altijd voor dat de revenuen vooral ook op de gemeenschap op Zeist afstraalden. Ik wilde bedrijven en instellingen graag naar Zeist halen. Als het lukte streelde het mijn ijdelheid, maar het kwam natuurlijk vooral Zeist ten goede.”

Ik herinner Rudi aan zijn memorabele afscheid, november 2005 in sporthal Dijnselburg met zware sneeuwstormen toen. Sommige gasten sneeuwden in en bereikten Zeist niet. Een afscheid, dat hij afsloot met een zelf gezongen “I did it my way”, ondersteund door het fantastische OBK ("Oefening Baart Kunst") onder leiding van toenmalig dirigent Gert Buitenhuis.

Rudi:
“Zo is het ook echt gegaan, “op mijn manier”. In mijn rollen in het openbaar bestuur gaf ik mezelf geen andere keuze dan gewoon bij mezelf te blijven. Ik hoefde niet te acteren of toneelspel te plegen. Ik genoot van het mooie afscheid en keek ook tevreden terug op wat er is bereikt. Veel van wat nu vanzelfsprekend is, is in onze periode tot stand gekomen, of er is een start mee gemaakt of er is een visie ontwikkeld. Natuurlijk altijd samen met raad, college, ambtelijk apparaat en bedrijfsleven, burgers en maatschappelijke organisaties. Soms was ik initiator, maar vaak hoefde ik alleen maar mensen te laten samenwerken en te laten zoeken naar een win-win situatie.” 

We lopen die oogst van die tijd samen door. De vernieuwde Vogelwijk, het  Staatsliedenkwartier, de eerste gedachtenvorming over Kerckebosch. De verbetering van het Rond e.o., de Dorpsstraten, Figi, de komst van de Triodosbank, behoud voor Zeist van het WNF, Vogelbescherming etc. Allemaal zaken die passen in het plaatje cultuur en natuur.

Rudi:
“Saneren, zôneren en faseren” was steeds het credo. Niet alles kan binnen enkele jaren. Via deze weg zijn nieuwe bedrijfsterreinen en bedrijfsverzamelgebouwen gerealiseerd. Tegenover Oud Londen, Fornheselaan, de Autoboulevard. Het ging me daarbij niet specifiek om die bedrijven maar om behoud van economische groei en werkgelegenheid, binnen de grenzen van historische waarden. Dezelfde drijfveren waren ook leidend in Termunten en Veendam, waar de werkloosheid groot was. Ook voor het hernieuwde winkelcentrum De Clomp en het stationsgebied Driebergen-Zeist met ondertunneling werden eind jaren ‘90 al de eerste contouren geschetst. Het wijkgericht werken is geïntroduceerd en er kwam een eerste AZC. Het Lockerbie proces in Zeist rond 2000 maakte grote indruk. 

Rene:
Wat zou je destijds anders gedaan hebben met de wetenschap van nu, heb je spijt van dingen?

Rudi:
“Ik was soms te ongeduldig en driftig. Dat duurde nooit lang. Na een dergelijke oprisping was de lucht snel weer geklaard. Die driftigheid is na verloop van vele jaren minder geworden. Waar ik destijds ontzettend van baalde was dat het me niet gelukt is om het nationaal tenniscentrum van de KNLTB (Tennisbond) naar Zeist te krijgen. Samen met de KNVB was dat een unieke combinatie geweest.”

We lopen tot slot alle functies na die Rudi na 2005 nog in het openbaar bestuur heeft vervuld. Dat zijn er veel, waarnemend burgemeester, troubleshooter, formateur in onder andere de nieuwe fusiegemeenten Utrechtse Heuvelrug en Stichtse Vecht en ook in Houten, Veenendaal, Rhenen, Montfoort en De Bilt. 

Rudi heeft veel tastbare herinneringen in een wit koffertje, uit de periode Veendam. (zie foto). Notities, interviews, tijdschriftartikelen (zie foto). Ik lees mee. Ja, zo was het….

Volgende week deel 2: minder “toen” en meer “nu”.