De waarde en de prijs van verbinding

20 mei 2021
tekst: Henny Fokkema; foto: Pixabay

(Bij het afscheid van Karst Schuring, 19 jaar raadslid voor de PvdA in de gemeenteraad van Zeist)

Aanvaarding

Toen ik jong was, bestond ik in vormen
Van het leven, dat komen zou;
Een vervoerend de wereld doorstormen,
een lied en een eindelijke vrouw.

Het is bij droomen gebleven;
Ik heb, wat een ander ontsteelt
Aan het immer weerbarstige leven,
Slechts als mogelijkheden verbeeld.

Want ik wist door een keuze verloren
Ieder ander verlokkend bestaan
Ik heb dan ook niets verkoren,
Maar het leven is voortgegaan.

En het eind, dat ik wilde ontvluchten,
Is den aanvang gelijk, dien het had:
Onder Hollandsche regenluchten,
In een kleine Hollandsche stad.

Ingelijfd bij de bedaarden
Wordt het hart, dat geen tegenstand bood.
Men begint met het leven te aanvaarden
En eindlijk aanvaardt men den dood

J.C. Bloem, uit de bundel Sintels

Beste Karst Schuring,

Allereerst van harte gefeliciteerd met je Koninklijke onderscheiding. Daarnaast en niet minder gemeend wil ik je in dit Zeistermagazine publiekelijk danken voor je langdurige inzet voor de sociaaldemocratie, als raadslid voor de PvdA in de gemeenteraad van Zeist.

Als politiek verslaggever voor SlotstadRTV heb ik 8 van de 19 jaren dat jij als raadslid voor de PvdA fungeerde met bewondering waargenomen hoe jij opkwam voor de minderbedeelden en een verbinding probeerde te leggen met het dominante gedachtegoed van de meer conservatieve en liberale partijen hier in de gemeenteraad van Zeist.  

Dat je tijdens je afscheid als grote verbinder bent gekarakteriseerd kan ik dan ook van harte onderschrijven. Een bijzondere kwaliteit die niet iedere politicus is gegeven. Toch moet het voor jou als representant van het sociaaldemocratische gedachtegoed lang niet altijd gemakkelijk zijn geweest om in het overheersende neoliberale klimaat van de gemeenteraad van Zeist je idealen trouw te blijven en proberen ze te realiseren. Ik zou me zomaar kunnen voorstellen dat je vanwege je keuze om verantwoordelijkheid te nemen voor een deugdelijk bestuur, waarin verbinding met de andere partijen een essentieel onderdeel uitmaakt, je menigmaal verloren moet hebben gevoeld voor een ander ‘verlokkend bestaan”. Als ik me probeer in te leven hoe je praktisch functioneerde in het neoliberale landschap van de gemeenteraad van Zeist dan denk ik dat je af en toe heel blij moet zijn geweest dat er een kroeg bestond en je in de nazit van de vergaderingen stoom kon afblazen en onder het genot van een biertje alsnog probeerde de ‘sintels’ van het sociaaldemocratische vuur tot een vlammetje te blazen. Immers, echt verbinden kan alleen lukken als vanuit de verschillende visies daadwerkelijk naar elkaar wordt geluisterd en naar elkaar toe bewogen en iedereen zich ervan bewust is dat er een keuze wordt gemaakt.  

Of dit ook in Zeist is gelukt, daarbij heb ik wel enige vraagtekens, want soms lijkt het erop dat het gedachtegoed en de inzet van de sociaaldemocraten te weinig voor het voetlicht mogen komen. Wellicht onder invloed van de landelijke tendensen, maar zo is ook in Zeist de prijs voor verantwoordelijkheid nemen en het streven naar verbinding vooral aan de zijde van de sociaaldemocraten dik betaald, er rest nog slechts één zetel in de raad.

Toen het kabinet Rutte II aantrad in 2012 heb ik na bijna 40 jaar mijn lidmaatschap voor de PvdA opgezegd. De PvdA nam zijn verantwoordelijkheid en hoopte samen met de VVD de overheidsfinanciën weer op orde te brengen. Om tot een compromis te komen werd bij de coalitiebesprekingen onder druk van het VVD-congres overeengekomen dat de bijdrage voor de gezondheidszorg niet inkomensafhankelijk werd. Als PvdA-er voelde ik me ‘ingelijfd’ in het marktdenken en maakte ik een keuze om verder te gaan als politiek geïnteresseerde zonder partij.

Waarde Karst, na zoveel jaren van actieve inzet voor de sociaaldemocratie vraag ik me af waarmee ik je kan bedanken en eren. De werkelijkheid van slechts één raadszetel voor de PvdA in de gemeenteraad van Zeist vind ik onaanvaardbaar, gezien de landelijke inbreng van mensen zoals Tjeenk Willink, Mariet Hamer en die van jou in Zeist. Op de dag van jouw afscheid meld ik me – uit dank en als eerbetoon voor al het goede werk dat je hebt gedaan – opnieuw aan als lid van de PvdA. Uiteraard in hoop dat velen mijn voorbeeld volgen, opdat we bij de komende gemeenteraadsverkiezingen in verbondenheid met elkaar het sociaaldemocratische vuur kunnen laten branden.