11 juni 2022
tekst en foto’s: Arend Postma
Mijn eerste biertje gaat behoorlijk ver terug in de tijd, want een minimum leeftijd bestond toen nog niet en van een ID was nog helemaal geen sprake. Daarom was het, een aantal jaren geleden in een New Yorkse supermarkt, best wel confronterend toen mij er als 60-plusser, door zo’n jong broekie achter de kassa, alsnog naar gevraagd werd.
Heineken
In Bakhuizen, het dorp van mijn jeugd, bestond eigenlijk geen drempel voor bier drinken, want in die tijd was het transportbedrijf, de firma Bult, er nog gevestigd. Dat bedrijf bevoorraadde heel Friesland met bier van Heineken, onze nationale brouwer. Aan het eind van de dag keerden ze weer op hun basis terug en was het overal in de straten vrachtwagens met in grote letters Heineken, daardoor was het dorp in alle lagen doordrenkt met Heineken – het dronk het niet alleen maar ademde het ook.
De brouwerijen van Heineken in Amsterdam en Den Bosch lagen ten opzichte van Friesland en Bakhuizen niet naast de deur en er moesten dus lange ritten gemaakt worden. Waar er tegenwoordig in de brouwerij een koffieautomaat voor de vrachtwagenchauffeurs staat, stond er in die tijd een bierkraan waar de chauffeurs hun dorst konden lessen en waar ze voldoende vocht voor de terugreis tot zich konden nemen - wel belangrijk, want ze hadden nog een lange rit voor de boeg. Hierdoor raakte er in de Noordoostpolder of op de Afsluitdijk weleens een vrachtwagen van de weg, wat meestal alleen maar materiële schade tot gevolg had en een bericht in de lokale pers. Deze omstandigheden in combinatie met de geïsoleerde ligging van het dorp mondden uit in een eendimensionaal wereldbeeld van bier: Heineken.
Meer smaken
Dat veranderde toen ik buiten het dorp kwam, want ineens bleek er ook nog zoiets als Amstel, Grolsch, Bavaria, Oranjeboom, Skol enzovoorts te bestaan. In tegenstelling tot de reclame van Heineken op bierviltjes en een enkele bescheiden lichtreclame in de cafés in het dorp raakte ik in de wereld daarbuiten onder de indruk van de lichtzeeën van neonbierreclames in uitgaansstraten - zelfs Skol in een Chinees-Indisch restaurant werd naar een hoger plan getild.
Het heeft echter nog tientallen jaren geduurd voordat het bier van landelijke brouwers door mij geleidelijk vervangen werd door de inspirerende en bijzonder geestrijke producten van eigenwijze lokale brouwers. Daarbij ging mijn voorkeur uit naar het hoge gistingbier: tripel - elke streekbierbrouwer maakt er wel een.
Streekbier
Zo vind ik mijzelf op zaterdag 4 juni 2022 op het Streekbier Festival in het Walkartpark terug. Met een glas en voldoende muntjes op zak betreed ik het dan nog rustige binnenterrein en kan op mijn gemak tripels bij ‘Rock City Brewing’, Brasser, 1551, Katuin en ‘Dit Bier’ scoren - de sfeer zit er al snel goed in.
Bij de stand van Slotbier Zeist kan ik kiezen uit wel één bier: Slotbier Blond vol 7%. Een assortiment waar sommige mensen het Spaans benauwd van krijgen, maar voor mij is het een verademing, want ik hoef niet meer te kiezen en dat is goed voor mijn mentale gezondheid.
De vrijwilligers van de stand zijn van de Rotary op Seyst en ze leggen mij uit dat de Stichting Slotbier op Seyst een initiatief is van Rotary op Seyst - zij hebben zich ten doel gesteld de wereld een stukje mooier te maken door zich de komende jaren vooral op de (lokale) jeugd te richten.
Via Het Slotbier Blond vol 7% gaan mijn laatste vier muntjes op een aangename manier op aan een goed doel.
