“De Laan van de Duurzaamheid”

11 maart 2021
tekst en foto: René Scheffer

Woensdag ben ik onderweg. Op speciale missie vanuit Zeist naar Amersfoort Vathorst, naar de vestiging van de DEKA markt. Die gaat namelijk in oktober in Zeist komen op de plek van de DEEN in winkelcentrum De Clomp. Ik ben bezig met een voorproefje, een blog voor de lezers van de Facebookgroep Zeist. Dwalend langs industrieterreinen doemt opeens een bordje op “Laan van de Duurzaamheid”. Het laat me niet los. Duurzaamheid is geen kruid, geen verzetsstrijder, geen bloem, geen Koning. Het is een statement!

Nu ben ik zelf tegenwoordig behoorlijk duurzaam. Led lampen overal, eten gooi ik zelden weg. Liever opwarmen voor de volgende dag, en de laatste pre Corona reis naar Londen was met de trein. Ik ben absoluut geen “klimaatontkenner” en het lot van de aarde, ook vanuit een Rentmeesterschapsgedachte gaat me aan het hart. 

Van alles schiet door mijn hoofd. Stel je voor dat die Laan van de Duurzaamheid kruist met de “Weg van de Inclusiviteit”. Ik zoek verder, die weg moet dichtbij zijn, maar zie de weg niet. Ik denk zelf behoorlijk “inclusief” voor een oudere Boomer, al kan het volgens mijn 16 jarige dochter nog iets beter. Maar het mantra, de term “Inclusiviteit” gaat er bij mij niet in. Ik vertrouw het niet. Degene die een dergelijke straatnaam aandraagt is ongetwijfeld aanhanger van een progressieve partij, heeft de kinderen op een exclusieve bijzonder neutrale “Witte school”. Het zou me ook niet verbazen als hij of zij met de e-bike of speed pedalec andere fietsers uitsluit van veilige fietsrust. Gelukkig kan ik de “Weg van de Inclusiviteit” niet vinden.

Zie ik daar een parkje, zou dit het “Woke park” zijn? Dan liever het “Willy Dobbe Plantsoen”. Nee het heeft geen naam, gelukkig maar. Dat zou me toch allemaal te ver gaan. Je mag mensen niet uitsluiten. Ik doe dat tot op zekere hoogte wel ten aanzien van Klimaat- en  Corona ontkenners, racisten, complotdenkers..... Daar kan ik geen verbinding mee zoeken. Het gaat me echter een stap te ver om deze mensen dwars te zitten met straatnamen die dwars tegen hun denken in gaan. Ook zij moeten kunnen wonen in een straat naar wens. Er zijn te weinig Trump of Hendrik Verwoerd lanen voor hen.

Eenmaal in Zeist zakt de opwinding en ben ik weer wat rustiger. In Zeist, waar we gewoon een “afvalbrengstation” hebben en geen “milieustraat”. Tevreden in het brave Brugakker, van welke naam je eerder in slaap valt dan dat je je er aan te hoeft te storen.