1 juni 2018
tekst: Steven Spaargaren, foto’s: Mel Boas
Ik ben op 5 april jl. bij de bijeenkomst ‘Slow date’ op het gemeentehuis. De date is voor iedereen uit de gemeente Zeist. Ik vind het zinnig om in een persoonlijke ontmoeting me te laten informeren over nieuwe ontwikkelingen in Zeist. Ik volg het onderwerp De doorbraak als aanpak van de gemeente. Een divers gezelschap van mensen is geïnteresseerd in dit onderwerp. Helaas weinig nieuwkomers!
Op Zeistermagazine.nl was in mei de stelling van de maand: Bij het project Doorbraak werken ambtenaren op een nieuwe manier samen met alle maatschappelijke instanties. De doorbraak-aanpak voor hulpverlening van gemeente Zeist moet snel worden ingevoerd. Wat blijkt uit deze peiling? Zo’n 81% van de lezers is het daar mee eens, terwijl 19% dat niet is. Een ruime meerderheid vindt dat de doorbraak-aanpak snel moet worden ingevoerd.
Ik verdiep me in het project Doorbraak van de gemeente. Daarin werken ambtenaren op een nieuwe manier samen met alle maatschappelijke instanties. De beste oplossingen voor mensen die in een uitzichtloze situatie zitten. Een leeromgeving met 150 professionals uit het sociale domein. Hoe ziet dat er in de praktijk uit?
De basis van de date vormt een artikel in het Algemeen Dagblad (van 22 december 2017) van Jan Dankbaar. Het verhaal van Peter Basta die zijn baan als heftruckchauffeur bij het bedrijf Overtoom verliest. Hij verliest ook zijn beide ouders. Alles gaat tegelijk: hij verliest alle hoop en het vertrouwen in de medemens. Hij wordt geleefd door regels en de tientallen mensen waarmee hij te maken heeft. Hij zegt: “Ik werd gek van alle bureaucratie; van niet als mens gezien worden bij bijvoorbeeld de schuldhulpverlening.”
Het is consulent Leon van Kleef van de gemeente Zeist die aanbelt, samen met iemand van de Regionale Sociale Dienst. Die ontmoeting is het begin van het opbouwen van een bijzondere vertrouwensband. Dat is de basis waar het allemaal om draait.
Dankzij Leon van Kleef worden al zijn tanden vervangen. Na achttien jaar krijgt hij weer een complete set tanden. Dat geeft hem een nieuw gezicht. Een nieuwe visie op zijn realiteit. Een citaat uit het artikel: “Ik moet nog steeds van erg weinig rondkomen, maar ik vind het een sport om zo goed mogelijk in te kopen met het beperkte budget dat ik nu heb. Ik kook weer zelf en eet zelfs verse groenten.” Dat is een duidelijk signaal dat de ommekeer heeft ingezet voor Peter Basta.
Het draait om een stapeling van problemen wat teveel is voor een mens. Door die doorbraak worden mensen weer trots. De kunst is om het begin te zoeken. Het eerste contact is essentieel. Een ontmoeting die heel wat in gang zet. Diverse mensen worden er overzichtelijk bij gehaald. Het is en blijft te overzien. Die aanpak is een doorbraak in het leven van Peter Basta.
Als deze aanpak standaard wordt toegepast, hoeft het geen doorbraak meer te heten. Dan is het de reguliere aanpak van de gemeente.
