Het weer en de toestand van de wegen

1 oktober 2019
tekst en foto: Chantal van der Loo

Het is herfst en de regen slaat tegen de ruiten. Morgen hebben ze een dag beloofd met flink wat regen, wind en een dalende temperatuur. Echt weer om op de bank te zitten met een mooi boek of een lekkere nostalgische film.

Bijvoorbeeld die over een Engelse weduwe van stand die door de dood van haar man genoodzaakt is met haar mooie dochters in een tochtige cottage te wonen. Met huwbare dochters in een tijd zonder tinder en instagram. Waar bediendes de hele dag druk in de weer zijn met het rondbrengen van zeer beleefde briefjes. En waar de dochters, als het dan eindelijk tot een kuise ontmoeting komt, onder toezicht van een chaperonne met een borduurwerkje, het dan louter over beschaafde onderwerpen mogen hebben. Zoals “het weer en de toestand van de wegen”.

En dan ben je in één klap weer met beide benen in het hier en nu. Het weer en de toestand van de wegen. Waar je het in Zeist in ieder geval niet over moet hebben, zeker niet op facebook, als je het rustig wil houden, is de toestand van de wegen. Als je iets plaatst op social media waar je tegen aan loopt in de huidige verkeerssituatie, ben je verzekerd van minimaal 80 reacties binnen het kwartier. Van bijval tot digitale scheldpartijen.

Het zit ons blijkbaar hoog. Is het een gevoel van onmacht? Ondanks aankondigingen en inspraakavonden is het moeilijk je van te voren echt een beeld te vormen van de gevolgen van veranderingen. En als deze je dan persoonlijk treffen, dan kan ik me voorstellen dat je als inwoner van Zeist het gevoel van invloed en regie mist. Afwachten tot de evaluatie heeft plaatsgevonden. En ja, wat dan? “Je wist het toch van te voren - had je maar beter op moeten letten - pak dan gewoon de fiets - ik vind het juist een vooruitgang - we zeuren te  veel in Zeist - de gemeente doet zijn best…” De meningen buitelen over elkaar heen, tot het te grof wordt en de topic wordt gesloten.

Laten we het dan maar over het weer hebben. Vroeger niet alleen in Engeland een veilig onderwerp. “Best weertje, he buurman?” “Joh, joh”. Nu vragen we ons af of het niet te lang warm blijft en of deze hoeveelheid wind en regen wel normaal is voor september. Klimaat- en natuurbeheersing, momenteel zeker geen onderwerp voor beleefd kabbelende conversatie. Verhitte discussies, gepassioneerde toespraken en groots georganiseerde acties. En ook hier weer de onmacht. Zoveel informatie, zoveel vragen. Windmolens of kernenergie, hoe milieuvriendelijk zijn elektrische auto’s nou echt, is bouwprojecten stilleggen een goede maatregel, hebben we straks geen koeien meer in de wei? En wereldwijd, hoe kan het dat bossen zo rap in vlammen opgaan dat je er akelig van wordt en dat daar niet direct iets aan gedaan wordt? Wat gebeurt er verder nog waar wij geen weet van hebben, vraag je je dan af. En waarom zou ik dan lopen emmeren met 4 verschillende afvalbakken?

Mopperen en klagen, ik doe het zelf ook. Om mijn bezorgdheid kwijt te kunnen, om mijn standpunt te bepalen en ook omdat het soms gewoon lekker is om wat in het algemeen te schelden op “hullie” die al die ellende veroorzaken.

Om vervolgens dan weer heel blij te worden van alle positieve acties die gaande zijn. Ik ben het misschien niet altijd met alles eens, maar hoe bemoedigend is het dat er zo veel mensen op de been komen en aandacht vragen voor het weer en de toestand van de wegen? En dat er ook op kleine schaal zoveel gedaan wordt om onze leefomgeving en elkaar te helpen. Dus ja, regenjas aan en naar buiten, de storm trotseren en hop naar de glasbak.

Volgende column: Eigen schuld?