“De billen van de bakkersvrouw”

11 juni 2021
tekst en foto: René Scheffer

De billen van de bakkersvrouw. Over dat soort trivialia gaat het in 1998 bij het WK voetbal in Frankrijk, waarbij Nederland tweemaal in Marseille speelt. Er bestaat nog geen “SBS6 Oranjezomer”. Er is wel Barend & van Dorp in “Villa BVD” met gast Jan Mulder. Hij schreef zelfs een boek over deze episode van twee weken. In zijn kenmerkende stijl spreekt hij vooral over de details. Het gaat over het fraaie dorpje, de omgeving, het ontbijt, het hotel, de huurauto, de handen van de dame van de stomerij en de billen van de bakkersvrouw in een van de nauwe steegjes van het betoverende Rocquebrune Cap St Martin aan de Cote d’Azur.

Nu zetelt de opvolger “SBS6 Oranjezomer” vier weken in een tent in Zeist bij het Slot. Johan Derksen, Wilfred Genee, Hélène Hendriks en René van der Gijp praten het EK aan elkaar. Ik ben er donderdagavond even, maar mag het terrein niet op. Stel dat René van der Gijp net als Jan Mulder in 1998 over een half jaar terugkijkt op deze 4 weken in juni en juli 2021 in Zeist, wat zal hij waarnemen en beschrijven? Ik denk ongeveer dit….

“Neen Zeist is geen Roquebrun Cap St Martin, met voluptueuze bakkersvrouwen en ranke dames in de Stomerij. Niet erg want daar hebben we Hélène Hendriks voor. Hier vooral wandelende 50-plus echtparen rond de Slotgracht, met een gezicht alsof ze verplicht naar de 7e Theatervoorstelling van hun abonnement in FIGI moeten. Nu heb ik een van de heren een avond eerder gezien met een leernicht in de lift van deftige hotel Figi. Moet kunnen en niets mis mee toch? Laten gaan! En dan die ingetogen deftigheid van al het Zeister personeel, waarbij niet te zien is of het neerbuigendheid of verlegenheid is. 

De brutale Zeister scholieren bij de poort, die stoer bij het hek komen vertellen dat hun veel verdienende vader de duurste Tesla rijdt. En dan voor het Slot die kennelijk bijzondere historische zichtas met de kaarsrechte Slotlaan die ongewild als fallussymbool fungeert maar waar verder geen enkel consumptief vervolg op aanwezig is. In Zeist ontbreekt van alles wat maar neigt naar voosheid, foutheid en vunzigheid, waardoor je je in Zwitserland of Liechtenstein waant. Dat was in Boekarest wel anders met die kale….

Zeist, dorp in het groen, waar Antroposifische oudere dames met lang haar en blote voeten in de sandalen als blije zombies gelukzalig bewegen. Zeist met enkele aardige terrassen, waarbij je slechts de keuze hebt tussen hotspots voor hockeyballen of voor op E-bikes rondrijdende 70 plussers. Het EK 2021, dat voor het Nederlands elftal als een nachtkaars is uitgegaan. Maar wat wil je ook met als pleisterplaats het slapende Zeist dat de status van nachtkaars nooit heeft bereikt en ook nooit zal weten te bereiken.”  

En als Nederland verrassend toch het EK weet te winnen? Dan zou René van der Gijp dit kunnen zeggen…

“De verrassende EK-winst is mede gevolg van het verblijf van spelers en pers in het stille statige Zeist, rustoord in het groen. Waardoor wij als kritische pers bijna ingeslapen zijn geraakt en waardoor de spelers als nooit tevoren zijn uitgerust en al hun krachten met voetbal hebben kunnen inzette. Zeist bedankt!”