De imker

Stadsdichter Jan-Paul Rosenberg schreef voor de nieuwsbrief van de NBV Zeist (Nederlandse Bijenhouders Vereniging Zeist) het gedicht ‘De imker’.

8 december 2024
tekst: Jan-Paul Rosenberg; foto: Thomas Völcker via Pixabay

De tijd zoemt als gebed voorbij het morgenrood.
De hemel groots, de zonnestralen afgeroomd. 
Werksters gonzen door het licht en argeloos 
vliegen de darren uit, als Icarus omhoog 

lijmt wind als was hun dunne vleugels aan elkaar
tot die van zwanen, lonkend naar hun Leda, daar
waar zij in maagdelijke doodsstrijd paren 
minnaars en soldaten uit verhalen

waarin de koningin zich steeds bevrucht hervindt.
Haar souteneur ben ik, bedwelmd door najaarsmist. 
De zwerm spint met zichzelf haar lichaam in
trekt rond haar samen, absorbeert de wind 

en stuifmeel dat in wulpse kelken sliep 
waar zich uit kuise nectar hoger honing schiep 
tot lied dat zich in zoetgevooisde engelen verliest.
De grafroos en muurbloem zijn me even lief

als het van lang vergane volken DNA 
dat ik bewaarde in een sarcofaag van raten 
tussen de larven, harde schijf vol sagen 
van een dans, zeskantig opgeslagen.

Geschreven voor de nieuwsbrief van de NBV Zeist (Nederlandse Bijenhouders Vereniging Zeist)