Meer vet dan spier

22 februari 2024
tekst: Ronald Camstra; foto boven: Roel Marinus; foto onder: Ronald Camstra

“Wanneer heb je er het meeste last van?”, vraagt Tamim Mahboubzada me als we aan zijn bureautje zitten op de Slotlaan. Meestal kom ik op de Slotlaan om een boek te kopen bij Kramer & van Doorn, of sokken bij de Hema, maar nu zit ik ineens in een kleine sportschool, Personal Fitness Zeist, in het pand naast Mijn Groene Huis. Het gesprek gaat niet over het verkeer op de Slotlaan, maar over mijn buik.

Heb ik er eigenlijk wel last van? Ja, ik weeg meer dan 100 kilo, en weet ergens ook wel dat dat niet goed is. Er hangen meerdere overhemden werkloos in de kast omdat die te strak zitten. Als ik op m’n werk de trap neem naar de vierde verdieping, dan merk ik dat aan m’n ademhaling. Maar last? Ik fiets gerust naar Utrecht, kan op vakantie uren in de bergen wandelen, hou met padellen de jongere collega’s redelijk bij.

Op foto’s zie ik het ook: die buik is te dik. Maar heb ik daar last van? Ik ben eerlijk gezegd niet zo bezig met hoe ik er uit zie, vind te veel focus op uiterlijk eerder oppervlakkig. Vandaar dat mijn motivatie om af te vallen nooit zo sterk was. Een paar kilo afvallen voor de bruiloft, zodat het trouwpak beter zit: dat lukt dan wel, maar daarna komen de kilo’s net zo hard weer terug. Ik heb een abonnement bij SportCity, maar ga veel te weinig. Niemand die daar op me wacht, dus je laat het snel lopen in je drukke dagschema. Ik heb een tijdje gesport met Lina, een personal trainer. Op vrijdagochtend in het park, lekker buiten deadliften en boxen. Dat hielp wel, maar toen ik weer vijf dagen in de week ging werken verwaterde het weer.

Waarom zit ik dan nu toch hier bij Tamim aan tafel? Misschien heeft het te maken met die lunch met oud-klasgenoten van de middelbare school, die we in de kerstvakantie hadden. Midden vijftig zijn we inmiddels, we kennen elkaar al veertig jaar. Zo nu en dan spreken we af om bij te praten. Dit keer gingen de gesprekken echter anders dan anders. Eén van m’n oud-klasgenoten heeft kanker en is daardoor in een rolstoel terecht gekomen. Een ander kreeg onlangs een pacemaker. Van een derde is vorig jaar zijn vrouw overleden. Iemand is gestopt met werken omdat de stress hem teveel werd. Het besef daalt in dat we definitief geen twintig meer zijn en dat gezondheid geen automatisch gegeven is.

Daar zit dus mijn motivatie: niet in uiterlijk of korte-termijn, maar in gezond blijven op de langere termijn. Een gezondere leefstijl is geen garantie, maar verkleint wel de kans op allerlei ziektes. Vandaar dat ik bij Personal Fitness Zeist binnen ben gestapt. Ik hoorde goede verhalen over hun aanpak: niet alleen sporten, maar een integrale aanpak die zich ook richt op voeding en coaching. Want daar zit het bij mij zeker ook in: niet alleen te weinig bewegen maar ook in het eetpatroon.

Het voelt al direct anders, tijdens het intakegesprek. Tamim vertelt dat ze ook heel bewust op de Slotlaan zitten, in een levendig winkelgebied en niet op een anoniem industrieterrein. De sportstudio is compact en knus, geen kille hal vol gewichten. En alles werkt op afspraak, ik denk dat ik dat nodig heb. Destijds met Lina werkte dat ook goed: als er in je agenda staat: vrijdag 11 uur, dan wacht er iemand op je, dan ga je ook. Plus iemand die zegt: “Kom op Ronald, nog een extra pushup, je kan het, hou vol, nog eentje…”

Maar eerst: op de weegschaal. Tamim heeft een geavanceerde weegschaal die meer meet dan alleen gewicht. Hij focust ook niet zo sterk op gewicht en BMI, maar stuurt meer op de afname van het vetpercentage. Confronterend, die eerste keer op zijn weegschaal: mijn lichaam blijkt voor 29 procent uit spieren te bestaan, en voor 34 procent uit vet. Meer vet dan spieren! Dat moet anders, vindt ook Tamim. “Als we deze twee percentages om weten te draaien, dan val je netto misschien niet eens zo veel af, maar ben je wel veel gezonder”.

Gedreven legt hij uit hoe het programma er uit ziet. Er is een app die op basis van mijn eigen wensen en voorkeuren een voedingsschema op maat geeft, inclusief dagelijkse recepten en boodschappenlijstjes. Ik scrol er eens doorheen: wraps, humus, zalm, naanpizza, yoghurt, smoothies. Yummie, dit voelt niet als straf. En makkelijk als we niet elke dag hoeven te bedenken wat we gaan eten. Ik moet ook meer water drinken: 19 glazen vocht per dag. Te turven in dezelfde app. Er is een handboek met thuisoefeningen, QR-codes naar instructievideo’s, invulschema’s. Het is een heel project, maar het voelt professioneel. Tevreden vertrek in naar huis. Ik heb er vertrouwen in: dit gaat werken.