Dixi

5 mei 2023
tekst en foto: Marcel Leenders

Op de hoek van de Slotlaan en de Middellaan staat een verlaten blauwe dixi als de laatste feestganger van Koningsdag te wachten tot zij eindelijk wordt opgehaald om op de open achterkant van een kleine vrachtwagen te worden gehesen op weg naar een verzamelplaats. Waar haar inmiddels goed gevulde opborrelende darmen grondig worden leeggezogen, gereinigd en ontsmet om opnieuw te worden gevuld met verse helderblauwe maagsappen. En zij eindelijk ook haar blaas kan ledigen, haar plastic urinekanaal doorspoelen en nieuwe mintgroen glinsterende chloorblokken de laatste geursporen zullen toedekken.

Ik vraag mij af waar deze dixi dan weer naartoe gaat. Naar welk festival, popconcert of openluchttheater? Naar welk van al die feesten die nog deze zomer in de open lucht of in een of andere feesttent gaan plaatsvinden? En welke taferelen zich dan rondom, maar vooral in deze dixi zullen gaan afspelen. Hoeveel winden, scheten en andere fecale oprispingen nog binnen deze plastic muren zullen weerklinken. Welke geuren nog allemaal binnen deze vier blauwe kunststof wanden zullen uitwaaieren. Welke zedelijke en onzedelijke handelingen zich nog in deze benepen cel zullen gaan afspelen.

Hoe dan ook, ik zal haar missen, deze blauwe vriendin die bijna een week lang in onze gezellige buurt, vlak bij onze voordeur heeft gestaan. En proberen om erbij te zijn wanneer zij weer vertrekt. Haar weemoedig vanachter mijn raam uitzwaaien en alle geluk toewensen. Maar gelukkig heb ik stiekem even naar haar achterkant zitten gluren en een sticker ontdekt met haar telefoonnummer, zodat ik altijd nog eens kan bellen met de vraag hoe het met haar gaat.