Wachten op wat komen gaat

1 oktober 2020

1 oktober 2020
tekst en foto: Kirsten Vonk

Als er chaos is dan zijn we in eerste instantie een soort van aan het overleven. Het voelt als pompen of verzuipen. Niets is meer hetzelfde dus je kunt niet meer op je automatische piloot vertrouwen. We hopen, tegen beter weten in, dat de oude situatie zich zal herstellen zodat we weer weten waar we aan toe zijn. Het ervaren van zekerheid is voor velen een aangename situatie.

Ik sprak een ondernemer aan de Steynlaan die al z’n personeel heeft moeten ontslaan. Erg verdrietig. En hij verwacht niet dat er binnenkort meer vraag zal ontstaan naar het product dat hij verkoopt. Het past niet binnen de 1,5 meter-samenleving.

De chaos verlamt ons een beetje. We zijn aan het wachten op wat komen gaat. Het zorgt ervoor dat we gaan schrapen en zuinig aan gaan doen. We worden steeds een beetje kleiner.

Toch denk ik niet dat de oplossing is om op een houtje te gaan bijten. Een chaos heeft misschien ook wel iets te brengen. Er wordt een beroep gedaan op onze creativiteit en oplossingsgerichtheid. Het dwingt ons dingen anders te gaan zien en met een nieuwe aanpak te komen. Niet meer kijken naar wat er niet kan maar kijken waar wel beweging mogelijk is. Niet je kostbare energie verspillen aan de schuldvraag of veroordelingen maar richten op het ontdekken van mogelijkheden.

Het begin van de chaos zette zich denk ik al veel eerder in dan de afgelopen lockdown. Het was misschien geen chaos maar wel een verandering met impact. Kijk bijvoorbeeld naar de manier van vraag en aanbod, zoals de fysieke winkels versus de online vraag. Maar ook wie we onze euro gunnen. Is het de grote A-merk super of gaan we steeds meer kijken naar de lokale bio-boerderijwinkel bij wie bijvoorbeeld de kalfjes nog bij de moeder mogen blijven. Misschien zijn we steeds meer op zoek naar een stukje zingeving of eerlijkheid. Dat we een positieve bijdrage willen leveren aan mens, dier of natuur.

Deze tijd vraagt ons misschien wel om naar onszelf te kijken. Klopt het nog wel wat ik doe? Of doe ik het omdat ik het al jaren zo doe en omdat het zekerheid brengt? Maar beleef ik er nog plezier aan of zou ik liever iets willen doen dat ik belangrijker vind?

Best wel oncomfortabel om jezelf deze vragen te stellen maar wellicht ontdekken we dat we zelf ook wel een beetje aan vernieuwing toe zijn.

Misschien dat we elkaar in dit ingewikkelde transformatieproces kunnen helpen. Door elkaar te horen, elkaar te inspireren of iets verrassends te doen. Bijvoorbeeld een winkelier helpen door op social media jouw favoriete product van hem/haar te posten. Of jouw ideeën aandragen. Wat kun we bedenken waardoor we zowel onszelf als een ander een positief gevoel geven? De kans is groot dat degene die je een positieve ervaring bezorgt, op zijn beurt dat ook weer doorgeeft.

We zitten allemaal in hetzelfde corona-schuitje. Er is geen zij en wij. Iedereen kan af en toe wel wat aandacht, inspiratie of hulp gebruiken. En ik wil daar graag een steentje aan bijdragen. Daarom nodig ik 10 ondernemers uit (gemeente) Zeist uit, bij wie het vuur in het werk is gedoofd en niet zo goed weten hoe ze dit weer kunnen aanwakkeren. Mensen die door de huidige situatie meer onmogelijkheden zien dan kansen. Ik ga helpen op een nieuwe manier naar jezelf te kijken waardoor de creativiteit weer kan gaan stromen. Hierdoor kunnen er makkelijker oplossingen bedacht worden voor de situatie. Weet jij of ben jij iemand die dit kan gebruiken, stuur dan een korte motivatiemail naar kirsten@vonkmaaktvuur.nl.