Sjoelvereniging S.O.N.I.

1 maart 2019
tekst en foto’s: René Scheffer

Zomaar een winterse maandagavond. Normaal hang ik op de bank en kijk ik Voetbal Inside om 20.30 uur. Maar de Zeister Sjoelvereniging S.O.N.I heeft juist dan van 20.00 tot 22.30 de wekelijkse sjoelavond. Op weg dus toch maar naar het clubgebouw aan het Scholenlaantje. Nog even googlen. Oh, zitten er niet meer. Ik moet naar de Javalaan, het gebouw van speeltuinvereniging “Kindervreugd”. Onwennig loop ik door de steeg. Ik hoor het kenmerkende geluid van het sjoelen. Ik loop de fel verlichte zaal binnen. Voorzitter Rein van Nieuwenhuizen komt al op me af. Ik heb me vooraf gemeld. Zijn zoon schenkt koffie in. Zijn dochter sjoelt ook. Al de anderen laten zich niet afleiden. Ze gaan gestaag door en noteren de punten. Ik zie zowaar bekende gezichten. Wieger Dam (een van de oprichters 40 jaar geleden) die nu ook actief is bij het Gilde en een kleine smalle oudere man met wit grijs haar en heel bekend hoofd. Het blijkt van Nieuwenhuizen senior. Groundsman en manusje van alles bij de SV Zeist.

Het is pauze. Tijd om de verhalen aan te horen. De verhuizing ging niet zonder slag of stoot. Maar uiteindelijk is iedereen blij met de zaal van Kindervreugd, Ruim, licht en warm. Ik vraag naar de toppers, naar het wedstrijd element. Wordt de 140 punten veel gehaald? Hm, minder dan voorheen. Dat heeft vooral met de sjoelbakken te maken. Deze nieuwe zijn geschonken door de Van Tellingen Pull stichting. Men is er zeer dankbaar voor. Het is wel even wennen. Velen scoren nu gemiddeld 1 of 2 punten minder. En waarom? Die oude bakken waren gladder en hadden ingesleten werpbanen.

Ik spreek kort de topper van de club. Willem de Kruif. Hij zit op een gemiddelde van tegen de 140 punten en pakt daarmee nog wel eens prijsjes. Als hij na de pauze zich wat te laat bij het volgende spel meldt, roep ik wat al te vrij “sterallures?”. Dat is een beetje mijn ding. Als ik ergens een uur ben, of het nu bij waterpolo, badminton, duivensport of sjoelen is, voel me er direct bij horen en wil lid worden.

Is sjoelen een sport? In ieder geval is er wel de combi van concentratie, balans en gevoel voor snelheid, zoals bij meer sporten. Sjoelen is groot in België, Suriname, Duitsland en in vooral Zweden (daar is het echt booming). Er zijn al contacten met NOC en IOC.

Er is ook een Surinaams Nederlands team, het bij S.O.N.I. spelende echtpaar Ghirao maakt er deel van uit. Toch ook wel weer bijzonder. Als ik een Surinamer was zou ik me direct bij S.O.N.I. aanmelden. Spelen in een Nationaal team, daar kan ik van dromen.

Net voor het vertrek vraag ik over de opkomst. Er zijn 23 leden, maar zo goed als iedereen komt, iedere week weer. Bijzonder, maar bij S.O.N.I. is het normaal. Of ik niet te veel de flits wil gebruiken. Men moet zich concentreren. Ik heb er alle begrip voor.

Dit jaar bestaat de vereniging 40 jaar. Een stabiele en gezellige club lijkt me die nog wel een paar extra leden kan gebruiken (ook weer niet teveel, aantal sjoelbakken en de ruimte is beperkt).

Volgende column: Voorbijgangers