1 januari 2016
tekst: Ruud Vermaase
In deze rubriek recensies van boeken die met Zeist te maken hebben. Dat kan zijn omdat het boek over Zeist gaat of omdat de auteur in Zeist woont. De recensies zijn afkomstig zijn van iemand met een onafhankelijke blik. De twaalfde recensie is van Ruud Vermaase en gaat over: Even niet kankeren, de eerste dichtbundel van Fon Sengers.
Al bij de eerste aanblik op de dichtbundel van Fon Sengers kwam er een glimlach op mijn gezicht. Vooraf hadden Fon en ik wat contact over de totstandkoming van de bundel. In My Time Of Dying van Led Zeppelin was de aanleiding voor de auteur om gedichten te gaan schrijven. Dat is nog wat anders dan Schubert of Martinus Nijhoff. Helaas kon ik niet bij de presentatie van zijn bundel zijn, dus moet ik het doen met een kaal recensie-exemplaar.
Zoals Fon belooft, zijn de gedichten lichtvoetig. Wisselen korte gedichten zich af van langere, zijn ze recht voor zijn raap en altijd met een eindrijm. Glashelder, ze laten niets aan je verbeelding over. Sterker, de auteur licht zijn gedicht iedere keer in een cursiefje toe. Aan de ene kant jammer, onderschat nooit je lezers. Maar meteen ontdek ik wat unieks aan de bundel. Het is een overzicht van 2015. Er staan beschouwingen in over de gebeurtenissen in de wereld waarin Sengers geen onderwerp uit de weg gaat. Je beleeft het jaar opnieuw aan de hand van zwaarmoedige gebeurtenissen zoals de MH17, asielzoekers, Griekenland met als dieptepunt de aanslagen in Parijs. Maar ook zijn herinneringen aan in 2015 gestorven ‘helden’ zoals Drs P, Thé Lau en Joost Zwagerman. Politiek Den Haag ontkomt niet aan zijn pen en voetbal, tennis en wielrennen krijgen eveneens zijn aandacht.
Geel
In het voetbal krijg je
Bij bijna iedere duikeling geel
Bij wielrennen is dat wel anders
Want dan vielen er veel te veel
Chronologie is nooit de sterkste optie om iets te bundelen. Maar juist het ontdekken van deze rode draad doet je ‘vrolijk’ verder lezen en dan verliest iets voor de helft de bundel ineens toch zijn uniciteit. Uit het niets staan er gedichten tussen die ten behoeve van een evenement zijn geschreven. Raar. Waarom heeft hij niet, al dan samen met een kritische redacteur, goed nagedacht hoe hij zijn gedichten zou bundelen? Nu lijkt het op een soort ‘complete werken van …’ elk gedicht moet erin. Fake desnoods iets, schuif wat met gedichten, laat er een paar sneuvelen zodat er werkelijk een jaaroverzicht ontstaat. Dat leek mij een opmaat naar meer. Tijdens het lezen ontsproot het idee bij me om van Fon Sengers onze dorpsdichter te maken. Hij heeft zijn poëtische invalshoek altijd klaar. Vaak met een kwinkslag. Er is geen nieuwe Annie M.G. Schmidt geboren, maar ik zou graag zijn invalshoek willen weten als er weer een Zeister anekdote ontstaat! Voorlopig blijft niet Zeist maar de wereld zijn werkterrein.
Muren
In 1989 was het groot feest
De Berlijnse muur ging neer
De open grens dat weer gevierd
De leuze: Dit nooit meer
Maar 25 jaar na dato
Om een nieuwe vijand te weren
Worden er al weer nieuwe gebouwd
Maar valt het tij nog te keren?
Muren… ze zijn van alle tijden
Ze zitten verankerd in ons hoofd
Dat zal ook niet veranderen zolang
De mens in zijn eigen angst gelooft
Fon Sengers was druk met werk, gezin, sporten en muziek maken. Totdat hij eind augustus 2014 door zijn rug zakte als gevolg van een gebroken wervel. Tijdens de hersteloperatie bleek dat de breuk veroorzaakt was door een uitzaaiing van nierkanker en na de operatie bleek hij ook nog een zenuwbeschadiging had opgelopen. Daarmee kwam zijn drukke leven met een ruk tot stilstand. Met een benijdenswaardige positiviteit heeft hij als alternatief de pen gepakt met deze bundel als resultaat. De titel Even niet kankeren heeft in dit opzicht een diepe lading.
Even niet kankeren
Fon Sengers
Uitgeverij Boekscout
€ 14,95
ISBN 978-94-022-2225-8
Verkrijgbaar via www.boekscout.nl of in de boekhandel
