Op een terras in de winter

Na een ontmoeting met een collega-dichter op het winterse terras van Café de Colonel aan de Slotlaan schreef de Zeister stadsdichter Jan-Paul Rosenberg het gedicht “Op een terras in de winter”. 

23 februari 2025

tekst: Jan-Paul Rosenberg; foto: Chris van Houts

Vergeten geuren drommen samen rond een nieuwe tijd.
De hemel sluit vannacht haar koude ogen stijf 
alsof er hier slechts duisternis mag zijn 
onzichtbaar weidelijk, verdonkerd ijs 

herhaalt zich, maakt het bleke gras
tot een bejaagde, onbezonnen vlakte.
Maanlicht drijft door een verkild verlangen
schrijft ons een sneeuwjacht voor, ontsnapt 

door gaten in het canvas dak, nachtzwart 
schieten er stralen langs het uitgehard terras
waar poolwind ons heeft teruggebracht 
tot onze dromen, ongeknakt

maar diep bevroren thans. Wij stemmen af
op alle afgelegen ethers der Sylvesternacht 
waar glinsterende hagelstenen tot ons zingen – zacht
op het verkalkte overblijfsel van het jaar, de dag.

Geschreven door de Zeister stadsdichter Jan-Paul Rosenberg naar aanleiding van een ontmoeting met een collega-dichter op het winterse terras van Café de Colonel aan de Slotlaan.