1 september 2018
tekst en foto: Erwin Hagen

Fietsend door het centrum van Zeist, reed ik regelmatig langs een beeldje op de Eerste Hogeweg. Het beeld toont een knielende, naar de grond kijkende, naakte vrouw, terwijl zij haar linkerhand als een kommetje ophoudt. Alsof er iets door haar vingers is geglipt. Ik noemde dat beeld altijd gekscherend: “naakt meisje zoekt haar contactlenzen”. Een mooi bronzen beeld van kunstenares Tineke Bot, in 1984 aan de gemeente Zeist geschonken door het makelaars echtpaar Lettinga. Door de vernieuwingen in het centrum van Zeist is het beeldje deze zomer verplaatst naar het Walkartpark. Het kunstwerk heeft de titel ‘Le temps s’écoule’. Eenvoudig vertaald als “de tijd verstrijkt”.

Toen wij in 2010 in onze buurt kwamen wonen waren wij een gezin met jonge kinderen. In onze straat woonden relatief veel ouderen die de gezinsfase waarin wij ons bevonden al weer achter hen hadden gelaten. Inmiddels vertrekken deze oudere straatgenoten naar makkelijker te bewonen huisvesting en komen er weer nieuwe jonge gezinnen wonen in onze straat. Zo langzamerhand worden wij de oudere bewoners van onze straat. Onze omgeving vernieuwt zich, verandert en de tijd verstrijkt.

Het centrum van Zeist wordt ook vernieuwd en dus verandert er het een en ander. Ik mis op mijn fietstocht door het centrum mijn naakte meisje met haar contactlenzen. Een verandering waar ik even aan moest wennen. Andere Zeisternaren zullen mogelijk moeten wennen aan andere veranderingen in het centrum.

Toch is het goed dat er verandering is. In onze straat is de dynamiek anders geworden door de komst van jonge kinderen en hun ouders. Hopelijk leiden de veranderingen in het centrum van Zeist ook tot nieuwe dynamiek in onze woonplaats.

En ik hoop op een mooie nazomer. Dan ga ik voor de verandering niet fietsen, maar een keertje wandelen in het Walkartpark om naar het naakte meisje te kijken.