27 maart 2022
tekst: Ruud Vermaase: foto: Ruud Vermaase uit tekstboekje The Concert For Bangladesh

De woorden van Henk Hofstede tijdens het concert van The Nits in de grote zaal van TivoliVredenburg laten mij niet los. Na “J.O.S. Days” (…The last war in this country… lasted four days…) speelt hij in op de huidige oorlog: “Een vedette is altijd een winnaar, de held vaak een verliezer.”

Ik kreeg veel reacties op mijn column over die eenzame soldaat in Oekraïne. Tevergeefs verlangend naar hulp krijgt hij slechts een virtueel schouderklopje. Zijn enige zekerheid is dat hij verliest. Een held.

Een paar dagen later zit ik in de kappersstoel bij Haar en Hoogheid in de Slotlaan. “Kan het nog steeds geknipt worden of moet nu echt het scheerapparaat eroverheen?” Dat is de laatste jaren mijn gevatte antwoord op de vraag of ik het kort of gedekt wil hebben. De kapper is een charmeur en zegt dat hij er nog makkelijk wat mee kan.

Almost Cut My Hair.” Altijd speelt deze ultieme protestsong van David Crosby bij elke lok die op de grond valt door mijn hoofd. Maar nu harder dan ooit. Hij mag nooit, hij kán nooit zijn haar knippen zolang hij nog optreedt en iedereen verwacht dat de inmiddels tachtigjarige zanger het gaat zingen. ‘I feel like I owe it to someone.’ Zal hij het nu met extra veel woede zingen? Voor de verliezer? De echte held?

Na mijn knipbeurt loop ik binnen bij Kramer en Van Doorn. Mijn stapel ongelezen boeken is flink geslonken en dat geeft een onrustig gevoel. Er moet altijd genoeg te lezen zijn in huis. Ik blijf hangen bij een tafel met boeken die inspelen op de oorlog. Ik scan de titels, maar besef dat het lezen van deze werken mij nog somberder zal maken dan ik al ben. Bij de kassa scoor ik een kaartje voor een meisje dat een paar dagen geleden bij ons in de straat is geboren. Nieuw leven.

De heerlijke zon die sinds een paar dagen schijnt, vrolijkt mij op bij het naar huis fietsen. In de gang kijk ik naar mijzelf in de spiegel. Ik plof neer op onze louncheset en denk na over wat ik op de kaart voor de pasgeborene zou schrijven. A. komt bij me zitten met een kopje koffie en wil weten waaraan ik denk. George Harrison van The Beatles schreef ooit het prachtige “Here Comes The Sun”, over zijn pasgeboren zoontje.

Op het kaartje schrijf ik: ‘De zon schijnt sinds jij hier bent”.