Toegift

 

Midden in de herfst is het weer zomer:

hemdsmouwen eten op terrassen,

boomkronen tonen beteuterd

hun kalende takken.

 

Zeist lijkt heel even op Siena,

nou ja een beetje, en een oude dame

zeult protesterig haar tas,

met dikke kousen aan en in een wollen jas.

 

Schenk één keer in nog, ober,

zie bus 51 geel als de zon.

O als ik toch vergeten kon

dat ook de laatste kleuren worden uitgewist.

 

Treurig en zwetend ga ik naar mijn kamer,

wacht op de zachte hamer van de mist

en zoek tussen het gisten van de bladeren wat er niet is.

 

                                                           Marcel Koopman

                                                           (Krantenknipsel, okt 1988)