Leeshonger

foto: Dick Koopman

Marcel komt graag bij Kramer & van Doorn om zijn leeshonger te stillen. “Als een grutto op lange poten loop ik, tussen met boeken gedekte tafels, achter boekenwurm Olaf aan, die mij wijst op een onderliggend schap, en mij een boek in handen schuift”.

9 februari 2025

tekst: Marcel Leenders

Ik kom graag in de bibliotheek om zomaar wat tussen al die stellingen vol boeken te slenteren en oude titels te bekijken die mij herinneren aan vervlogen leestijden.

Daarna loop ik meestal ook nog even naar de kringloop aan de Voorheuvel, naar de boekenafdeling, maar ook daar heb ik het gevoel dat ik alles al heb gelezen en vertrek ik met lege handen, zonder dat mijn leeshonger is gestild.

Maar gelukkig is er ook altijd nog Kramer & van Doorn op de Slotlaan. Waar het toegewijde en vriendelijke personeel, onder de bezielende leiding van Olaf, wel raad weet met honger, smaak en begeerte.

“Waar hou je van?”, vraagt Olaf belangstellend.
“Van spaghetti”, zeg ik.
 “Nou, kom dan maar mee”.

Als een grutto op lange poten loop ik, tussen met boeken gedekte tafels, achter deze boekenwurm aan, die mij wijst op een onderliggend schap, en mij een boek in handen schuift van Elena Ferrante.

Ik bekijk het boek van alle kanten, zie op de achterflap dat alle ingrediënten aanwezig zijn voor een goed verhaal, en zonder iets te zeggen neem ik het mee naar de kassa om af te rekenen.

Vanaf het moment dat ik mij thuis goed en wel heb geïnstalleerd, en die maagdelijk witte pagina’s opensla, kijk ik niet langer uit op een brede, rechte Slotlaan, maar dwaal ik door de smalle, kronkelige straten in het historische centrum van Napels. Loop langs uitnodigende krijtstoep- borden met wervende teksten over traditionele pizza’s uit hout gestookte ovens en spaghetti ‘Napolitano’ en is mijn honger al gauw gestild door al die authentieke, mediterrane geuren die mij al vanaf het eerste hoofdstuk komen toewaaien.

En bestel ik, wanneer ik dat boek even neerleg om bij te komen van al die nieuwe indrukken, en uit te buiken, met een knip van mijn vinger bij mijn vrouw (*) een espresso.
 

*  Tilly (mi amore) hecht er belang aan om te vermelden dat zij nog nooit op ‘een knip van mijn vinger’ heeft gereageerd, en dit ook nooit zal doen.
Ze kan trouwens wel hele lekkere koffie zetten…