Gedicht van de maand: Samen vervelen
1 december 2017
tekst: Charlotte Lehmann; foto: Henjo Hekman
Samen vervelen
weet je nog hoe we ons vroeger vaak verveelden
en maar hingen en niet wisten
wat we moesten doen
maar nu ik zo voor je sta weet ik niet meer hoe we dat
deden, dat vervelen en
zijn er ineens zoveel dingen die we hadden kunnen doen
samen lange lanen lopen
naar de bioscoop
hele grote ijsjes kopen
gaan varen in de hoop
ooit weer ergens aan te meren
op het vasteland
dan zwemmen en ons drogen
in het zand, hand in hand
heel erg lang naar liedjes luisteren
naar een grote stad
zachtjes in het donker fluisteren
urenlang in bad
gaan vliegen en dan landen
in Londen of in Leeds
of door Zeister bossen toeren
op de fiets en verder niets
nu ik dit bedenk besef ik: ik verveel me graag met jou
en dus zal ik hier seizoenen blijven zitten
samen vervelen
onder de bomen
onder de bloesems
in de warmte
in de kou
Charlotte Lehmann
Geïnspireerd op de Oude Algemene Begraafplaats, 2011
Reacties
Samen vervelen
Mooi gedicht. Spreekt me zeker aan. Ook ik groeide op in Zeist in de vijftiger en zestiger jaren voor ik de beslissing nam om eens gratis als 18 jarige jonge man naar Australie te emigreren in 1965 met de boot voor 6 weken. Had niet willen blijven maar toch is dat zo gebeurd. Trouwen, kinderen enz. Toch kom ik elk jaar terug in Zeist. Vanuit daar ben ik immers een wereldreiziger geworden. En toch - Dank voor de foto van de oude begraafplaats op de Bergweg. Daar liggen mijn opa en oma. Ben er geweest en heb gezocht doch heb ze niet gevonden. Ik probeer weer in 2018. Groet - Henk van Leeuwen
Voeg een reactie toe