1 mei 2018
tekst en foto: Anke de Jong

De eerste echt warme dagen zijn eindelijk aangebroken. Terwijl ik dit schrijf geniet ik van het zonnetje in onze voortuin. Om mij heen is het een gebrom en gezoem van jewelste. De ribes staat volop in bloei en dikke trossen bloemen hangen aan de takken. De bloemen worden druk bezocht door hommels en bijen en een zoete geur vult mijn neus. Op straat spelen de buurkinderen. Ons straatje is de afgelopen jaren behoorlijk verjongd en al dat jonge grut kwettert er lustig op los.

Zo in het voorjaar moet er veel gebeuren, zowel in de tuin als aan het huis. Enthousiast zijn manlief en ik dan ook aan de slag gegaan. Tuinstoelen en tafel schoonmaken, zevenblad en ander onkruid uit de tuin verwijderen en het kippenhok verschonen. Dan vinden we het wel weer genoeg, het is tenslotte ons vrije weekend en je moet ook niet overdrijven, toch?! Volgende week moet er al weer hard genoeg gewerkt worden dus is het weekend er ook om even lekker bij te tanken.

Gelukkig kan ik als zelfstandig ondernemer mijn werktijden redelijk zelf plannen. Afhankelijk van het aantal cliënten dat ik heb is de agenda in de ene week voller dan in de andere week. Voor de begeleiding bij een ingrijpend verlies en het daarop volgende rouwproces komen mensen meestal bij mij in de praktijk aan huis. Voor de begeleiding van mensen met een psychiatrische kwetsbaarheid ga ik vaak naar mensen toe. Dat is soms broodnodig want achter de voordeur zie je vaak zo veel meer over hoe het met iemand gaat dan wanneer iemand een uurtje bij je komt praten. Je kunt dan ook sneller ingrijpen en goede hulp regelen. Omdat er steeds minder mensen opgenomen worden in de GGZ is de problematiek verplaatst van grote instellingen waar mensen (tijdelijk) opgenomen worden, naar de wijk waar het veel zichtbaarder is. Voor veel mensen is thuis begeleid worden veel prettiger dan opgenomen worden, maar niet voor iedereen is het haalbaar om thuis te blijven. Het blijft dan ook een wankel evenwicht.

Voordeel van het langs gaan bij mensen is wel dat ik heel wat van Zeist en omgeving zie en dat probeer ik zoveel mogelijk op de fiets te doen. Voor de broodnodige beweging uiteraard want sporten is niet zo mijn ding (en van manlief ook niet). Fietsen en wandelen dan maar, want ja, het Bourgondische leven waar wij beiden zo van houden moet natuurlijk wel een beetje gecompenseerd worden. Dus eerst wat werk verzetten en dan genieten van een hapje en een drankje in de tuin.

Onze eigen kinderen zijn al lang het huis uit, maar tevreden stellen we vast dat onze straat aan zijn 2e, 3e of misschien wel 4e jeugd begonnen is. Laat de zomer maar komen, wij zijn er klaar voor!