1 april 2015
tekst: Steven Spaargaren

Mensen worden steeds ouder en eenzamer. Is er iets te doen aan die eenzaamheid? Uit de cijfers blijkt een helder beeld. Ruim 30% van de bijna 3 miljoen 65-plussers in Nederland zegt zich eenzaam te voelen. Ruim een derde van alle 65-plussers! Dat is nogal wat. Je kunt het commercieel bekijken of op een andere manier. Hoe om te gaan met dat dilemma? 

Op Zeistermagazine.nl was in maart de stelling van de maand: Eenzaamheid van senioren moet door de marktsector worden aangepakt. Wat blijkt uit deze peiling? Zo’n 66% van de lezers is het daar niet mee eens, terwijl 34% dat wel is. De meningen zijn kennelijk verdeeld. De meerderheid vindt dat die eenzaamheid niet door de marktsector moet worden aangepakt. Maar door wie dan wel? Dat is en blijft de vraag.

Een marktgerichte aanpak is de remedie voor veel kwalen in onze samenleving. Dat zie je overal oprukken. Je kunt iemand inhuren die tegen betaling allerlei dingen met je gaat doen.
Maar als je nu geen geld hebt? Dan kun je dat niet betalen. Dan blijf je eenzaam. Mensen grijpen dan meestal terug op familie en vrienden. Die moeten dan maar opdraven. Dan wordt het een probleem van de overheid en haar gesubsidieerde instellingen.

Vorig najaar ben ik 65 jaar geworden. Deze mijlpaal heb ik gevierd met dierbaren. De omgeving moet  weten dat er iets veranderd is. Ik wil dingen blijven doen waar ik achter sta. Maar dat vind ik al veel langer. Mijn werkzaamheden liepen gewoon door en ik zag geen reden om daarmee te stoppen.

Ik ben een aantal activiteiten begonnen die bij mij passen. Ik ben twee keer per week fitness gaan doen. Om fit te blijven. Mijn gezondheid blijf ik zo in de gaten houden. Sinds begin dit jaar ben ik lid geworden van ASZ (Algemene Seniorenvereniging Zeist). De ontmoeting met andere senioren staat daarbij centraal. Ik ben naar een bijeenkomst geweest voor nieuwe leden. Zo ben ik in een projectkoor terecht gekomen van die club.
 
De kunst is om van het leven zelf iets te maken. In het hier en nu leven. Je eigen mogelijkheden en beperkingen kennen, vanuit een positieve blik. Om van daaruit iets voor anderen te doen. Dat maakt mijn leven ook na 65 jaar zinnig.